COLD BREEZE OF AIR

CHAPTER 2

COLD BREEZE OF AIR

Ihahatid na kita.
10:55

Bago pa man ako tumalikod sa stage, my phone lit. Looking at it, doon ko napagtanto na may mensahe akong natanggap mula sa kanya. Pasimple akong tumingin sa paligid para subukan na hanapin siya. There I saw from the parking area that her car is still here. Ang hindi ko mahanap ay kung nasaan siya ngayon.

Some people from the
the university are still here.
Sent ☑

Sandali kung ibinaba ang aking cellphone at nagpatuloy sa pagliligpit. Bago ko pa man mahawakan ang kailangan kong hakutin, may natanggap muli akong mensahe. Nang tignan ito, the message I got wasn't from the person I expect it would come from.

Uwian niyo na?
I'll fetch you.
10:57

Hindi ko tuloy alam kung anong i-rereply ko dito sa kuya ko. Kakasabi ko lang sa kanila kaninang umaga na makikisabay ako kay Emely. Nakalimutan niya siguro kaya nag-text siyang muli. Speaking of Emely, kanina ko pa siya hindi nakikita. Before the event ended kasi, she somehow, once again, dissapered. Nakapagtataka kung saan pumupunta ang babaeng 'yon. I told her pa naman na sasabay ako sa kanya umuwi. Tapos heto siya, hindi ko mahanap. Nandito pa' rin naman yung kotse niya.

I was supposed to type a message on my phone to ask her whereabouts but then, another message pop up.

I have a plan,
would you still allow me?
You know, ang ihatid ka.
10:58

I can't help but bit my lower lip upon knowing how eager she is. Before I reply, tumingin muna ako sa paligid to see if someone is noticing how I behave.

I already told Emely
na sa kanya ako sasabay.
Sent ☑

She's not here.
11:00

My forehead creased upon knowing it. Hindi 'man lang siya nag-abala na sabihin sa akin na aalis pala siya. Babaeng' yon, mag tatampo talaga ako sa kanya. Bukas lang talaga siya.

Okay, sa'yo ako.
Sent ☑

"Who are you chatting with?" agad kong itinago ang aking cellphone matapos marinig ang boses sa aking likuran.

Alam kong may mensahe pa akong matatanggap mula sa kanya pero mamaya ko na lang titignan.

Asikasuhin ko muna itong kaharap ko.

Biglang tumibok ng mabilis ang aking puso. Thinking about the possibility that he took a peek over my phone and that, he might have seen who I'm sending those messages. Baka bigla niya na lang itong ipagkalat or umiba ang tingin niya. Aside from being in a relation with the universities proffesor. Nobody knows about my gender identity. I'm still keeping myself inside the closet because I'm afraid of coming out.

You see, after discovering who I am. I did some research regarding their experiences. Some of them got positive feedbacks and got accepted, on the other hand- some didn't. That's what I'm afraid of, ayokong malaman ng mga kakilala ko kung sino talaga ako. I don't wanna receive that look from them na para bang wala akong kwentang anak. I don't want to be labeled as a liar, ayoko ring isipin ng mga magulang ko na nagkulang sila. Dahil sa totoo lang, sobra sobra na ang ginawa nila sa akin.

The problem is, ayokong mapunta sa kanila yung mga negatibong komento dahil sa akin.

About Victoria, my girlfriend. She says she totally gets me so she's find with our low-key relationship. Ang kanya lang, ayaw niyang umabot sa pangmatagalan ang 'pagtatago' namin. Sinabi niya rin na may protocol sila na sinusunod sa school so she's fine with our situation.