Adım Piena Ingyu 15 yaşında bir genç kızım . Ama normal bir genç kız değil çünkü ben diğer kızlardan farklıyım . Saçlarım yok , ten rengim o kadar beyaz ki tıpkı bir ölüyü andırıyorum , fazla koşup hareket edemiyorum , arkadaşlarımla buluşamıyorum , sevgilim olmuyor , ben eğlenemiyorum böyle mutlu değilim ailem iyileşeceğimi sölüyor ama iyileşmicem biliyorum çünkü ölücem bunu hissediyorum. Benim için hayatta ki en kötü şey insanların bana acıyarak bakması , bence küçük düşürücü birşey . Bir düşünsene yanından yakışıklı bir çocuk geçiyor ve sana acıyarak veya iğrenerek bakıyor işte ben o an ölmeyi diliyorum. Bazen sokağa çıkıp bana acımayın diye çığlık atasım geliyo ama bu hasta halimle onu bile yapamıyorum tam bir zavallıyım. Ailem mi onları hiç sormayın onlar hayatın hep mutlu sonla biticeğine inanıyorlar sözde iyileşecekmişim onlar için karşıdan bakınca yaşadıklarım basit ve kolay geliyor ama öle değil işte malesef ben kader mahkümuyum...
NOT: KARAKTERLERİ GELECEK BÖLÜMLERDE VERECEĞİM VE TAVSİYELERİNİZİ BEKLİYORUM
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HASTAYIM DİYE Mİ BENİ KİMSE SEVMİYOR ?
De TodoSenden farklı insanlara acıyarak bakma unutma ki onun yerinde sende olabilirdin yada hala onun gibi olmaya zamanın vardır.
