-Buralar niye bu kadar karanlık?
Soruma cevap yoktu ve bekledim, bekledim gene gelmedi
- Cevap versenize? HEYY?
-Sen salak mısın küçük kız?
-Pardon 25 yaşındayım ve küçük mü oluyorum saçmalama.
-Senin yaşını nerden bileyim ben, küçük duruyorsun.
-Bir saniye. Burada ışık diye birşey yok mu? Millattan önce değiliz biz bi ışık takın şuraya.
-Salak kız.
-Bir beni niye buraya getirdin? İki ise
Birden dudağımı birisi tuttu. Bana nefes aldırmayacak gibi davrandı. Çok korkmuştum.
-Kormasana hani büyüktün? Büyükler korkmaz böyle şeylerden.
Birden elini ısırdım. Ve bağırmaya başladı.
-Niye ısırdın lan elimi ayı.
-Neden korkuyorsun? Kadınları küçük düşürmek için falan mı?
Hemen bana bir şey diyeceğini anladım.
-İsmin ne senin?
- Bu seni ilgilendirmez.
-Söylemeyecek misin yoksa bıçakla kolunun kanamasını mı istiyorsun?
-İlk önce sen diyeceksin ve ışıkları açıcaksın.
-Benim ismim Kaan ve böyle güzel bir kızın canını yakmak hiç bir zaman istemem.
-Pardon, pardon. Burda ışık yok. Ve sen beni nasıl görüyorsun söyle.
-İlk önce ismini diyorsun unutma.
- Kaan Bey, ismim Derin Buğlem ve her şeyi bana açıkla.
-Buğlem ha. Ölen kuzenimin ismi.
-Başınız sağ olsun. neden öldü ki.
-Neyse ben bi ışıkları açıp geleyim sonra anlatırım.
Birden mutlu oldum. Belki bana zarar vermiyecek demiştim...
Günlüğüme yazarken annem bana seslendi.
-Prensesim hadi gel. Yemek hazır.
-Tamam anne. Geliyorum.
Birden Kaan aradı
-Napıyorsun hayatım?
-Yemek yiyeceğim şimdi yemekten sonra deniz kenarına geleceksin dimi sözünden dönmeyeceksin?
-Tabi ki geleceğim balım. Neyse sen yemek ye hazırlanıp çıkarız.
Yemek de en sevdiğim her şey vardı. Yemeğimi yedim ve dışarı çıkmak için kombinimi seçicektim. En sevdiğim beyaz yırtmaçlı elbisemi giydim. Ayakkabı olarak nike'ın siyah ve beyazlısını , çanta seçimim ise siyah kol çantasıydı.
-Aşkım aşağıdayım. Sen nerdesin?
-Buğlem'im geliyorum şimdi sen size yakın ''' markete git.
Hemen yürüyerek markete gittim. Kapısında bekledim. Bir ses geldi.
-Ben geldim güzelim.
