ခေါင်ရိပ်ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်နိုင်အား။
အကိုသတိပြန်ရလာဖို့အရေးသာ သူ့ခေါင်းထဲရှိနေခဲ့တာ။
ကျောင်းမှာသင်ခဲ့ဖူးသည့် ရှေးဦးသူနာပြုစုနည်းကို
လက်တွေ့အသုံးချရန်ကြိုးပမ်းလိုက်ရင်း
အသက်ကိုတစ်ဝကြီးရှူလိုက်ကာ အကိုနှုတ်ခမ်းပါးလေးပေါ်သို့ သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်ထပ်တူကျစေလိုက်သည်။
တစ်ကြိမ်
နှစ်ကြိမ်
သုံးကြိမ်မြောက်ကြိုးစားရန် ခေါင်းကိုပြန်အငုံ့ အကိုကမျက်လုံးလေးများ ဖြည်းညှင်းစွာဖွင့်လာခဲ့ရင်း ခေါင်ရိပ်လက်မောင်းကို ဖွဖွလေးတွန်းဖယ်လာခဲ့သည်။
" အကို သတိရပြီလား။ ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
"ဦးလေး ....ခေါင်ရိပ် ဦးလေးရော"
" ဆရာ့ကို ambulance ခေါ်သွားပြီ။ မေမွှေးနဲ့ မေချစ်လိုက်သွားတယ်။အကိုဘယ်လိုနေလဲ အသက်ရှုရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား"
ခေါင်ရိပ်က အကို့ရဲ့တောင်ရှည်ပုဆိုးစနှင့်ပင် အကို့မျက်နှာကိုလေရစေရန် တဖျက်ဖျက်ခပ်ပေးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲတတွတ်တွတ်ပြောနေခဲ့သည်။
"ငါ...ငါလိုက်သွားမှဖြစ်မယ် ခေါင်ရိပ်"
ပြောနေရင်း လူးလဲထသည့်အကိုက ခေါက်ခနဲပြန်ခွေကျကာ ခေါင်ရိပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း ပခုံးနှစ်ဖက်က တသိမ့်သိမ့်တုန်လှုပ်လာခဲ့သည်။
"ငါ...လိုက်သွားမှဖြစ်မယ် ခေါင်ရိပ်။ဦးလေး...သူ...သူ
အဟင့်...အဟင့်....အီး...ဟီး"
သူ့ရှေ့မှာအမြဲတမ်းသန်မာချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့သည့်အကို့ရဲ့ ငိုသံက ခေါင်ရိပ်ရင်ကိုဓါးထက်ထက်နှင့်မွှန်းနေသည့်နှယ်။ အကို့ကိုကြည့်ရင်း ခေါင်ရိပ်သည်မငိုပါပဲ
ရင်ထဲမှာတင်းကြပ်ဆို့နှင့်မှုများဖြင့် မျက်ရည်တို့သာ ကျဆင်းလာခဲ့ရင်း အကို့ကိုတင်းတင်းလေးတိုးဖက်လိုက်မိသည်။
"အကိုလေး မိတိုးတို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ဆရာ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ အီး ဟီး..."
အကိုတိုးကပါ စံခန်းအလယ်က ဆရာပြုတ်ကျခဲ့သော ရွှေကြက်ရုပ်နှင့် ရွှေဖလားလေးကိုကိုင်ရင်း တစ်စစီပြန့်ကြဲနေသော ဆန်စေ့များကြားငုတ်တုပ်ထိုင်ကာ တအီး အီး အော်ငိုနေပြန်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲမှပွဲလာဧည့်ပရိတ်သတ်များကလဲ စပ်စုချင်စိတ်နှင့်ခြံဝင်းထဲ ဟိုတစ်စုသည်တစ်စုရပ်ကြည့်နေကာ မပြန်ကြသေးချေ။
YOU ARE READING
ငွေ လ ရောင် (Ongoing)
Romanceအကို့ဘာသာ မိန်းမလျှာမကလို့ ဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေ ကျွန်တော်အကို့ကို ချစ်တယ် ကျွန်တော်ချစ်တာ ယောကျ်ားတစ်ယောက်လဲမဟုတ်သလို မိန်းမလျှာတစ်ယောက်လဲမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်ချစ်တာ ငွေလရောင်ဆိုတဲ့ အကို့ကို #ခေါင်ရိပ် ငါတို့လိုလူတွေအတွက် အချစ်ဆိုတာ စိတ်ကူးနဲ့တောင်တွေးမကြ...
