Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Lütfen dinleyiniz"
Jeongguk'un uçak kalkarken duyduğu sesi tekrar duyuyordu.
Yolculuk çok sıkıcı geçmişti, çünki hiç bir şey yapmamıştı. Gerçekten hiç bir şey!
Konuşması yasaktı, tuvalete gitmesi yasaktı, yemek yemesi yasaktı ve bunların hepsi sikik bir kol bandı içindi. İnsanları paralarına göre ayırıyorlardı. Gerçi fakir olanlar her zaman halk arasındada ayrımcılık görürdü, ve zenginlerde öyle.
Beyaz tenli gencin ilk düşündüğü buydu. İnsanları paraya göre ayırıyorlar. Ama eskisinden bir fark yoktu. Nasıl eskiden bir fakir görülünce ona tiksintiyle bakıldığı gibi, bir zenginede diğerlerinden farklı yaklaşıyorlardı. Bu adamların yaptığıysa sadece bunu sınıflandırmaktı.
"Uçağa bindiğinizde size saydığım kurallar sadece uçak ve havaalanı içinde geçerli olanlardır"
"Dışarı çıktığınız zaman çıkmadan önce herkese kol bandına göre bir kural listesi verilecektir, lütfen okuyunuz ve dikkat ediniz!"
"Yolculuğunuzun iyi geçtiğini umuyoruz"
"Bizimle uçtuğunuz için teşekkürler"
Herkes bir anda ayaklanmış ve el bagajlarını almaya çalışıyorlardı. Cam kenarında oturan jeongguk'sa ayağa kalkacağı sırada gelen anons onu durdurmuştu.
"Tutuncu ve gri kol bantlarına sahip kişiler lütfen oturun, siz en son çıkacaksınız"
Jeongguk duyduğu anonsla sinirle yerine otururken göz devirmişti. Kendileri yok gibi davranıyorlardı ve bu sinir bozucuydu.
Önündeki yeşil kol bantlı kız kendisine bakmış ve gülümseyerek jeongguk'un çantasını ona uzatmıştı.
