3 günlük aşk ile 66 günlük sabır

2.bölüm onunla 66 gün

Yeni yıla girmek üzeriydik sadece bir kaç  gün vardı. Acaba yeni yıla girerken yazacakmıydı. Çok merak ediyordum. Her gün yaptığım gibi sosyal medyaya girmisdim. Ablamın bildirimleri üzerine istegrama girdim

-gel seninle bı iddiaya gireceğiz ben kazanırsam browni alacaksin

Demişti. Pek havamda değildim ama ablamı kıramazdım

-olur ama iddia ney?

Dedikten sonra telefonu masama bırakıp kahvaltımı yapmaya gittim herkes yemek yerken konuşuyor eğleniyordu ama ben onsuz nefes dahi alamıyordum. Kahvaltımı yaptıktan sonra kafa dağıtmak için telefonu elime aldım. Ablamın 22 mesajını görünce biraz da olsa gülümsemiştim. Ne yazdı diye bakmaya girecekken o aklıma gelmişti. Telefonu elimden geri bırakıp. Biraz dolaşmaya ihtiyacım vardı galiba. Evden biraz uzaklaştım sonra daha fazla dayanamayıp bir köşeye çöküp ağladım. Önüme doğru döndüğümde birisi vardı ama göremiyordum yüzünü. Hafiften ayağa kalktığımda bı kız olduğunu ve halime üzülmüş bir şekilde bana baktığını gördüm. Bı anda kolumun altına girmiş ve bana

-iyimisin bisiyin varmı

Dedi. Umursamaz bir tavırla

-iyiyim

Dedim. Ve sonrasını hatırlamıyorum. Bayılmıştım bayılacak kadar ağlamıştım.
Gözlerim açtığımda hastanede idim. O kız benim yanımda idi ve ağlıyordu galiba onunda bir tanığı hastanede idi. Yavaşça doğrulmaya çalıştığımda Hızlıca yanıma gelip sarılmıştı bana ve ağlaması artmıştı galiba benim için ağlıyordu. Bı anda aklıma sevdiğim gelmişti onu aldatıyor gibi hissettim ve kızı hafifçe itip kendimden uzaklaştırdım. İçeriye doktor girmişti o arada bana sorular sormaya başlamıştı bile

-iyimisin tansiyonun düşmüş ve bayılmışsin neyseki sevgilin yanındaydı hızlıca getirdi hastaneye

-ne Sevgilim mi

-evet sevgilin değil mi yoksa

Bana bı iyilik yapmıştı bende ona bı iyilik yapmam lazımdı

-He evet sevgilim getirmiştir

Ona bunun hesabını soracaktım ama şimdilik susmam gerekiyordu. Hastaneden taburcu olduktan kısa bir süre sonra yanıma gelip

-eve bu şekilde gidemessin bişi olabilir izin vermiyorum.

Dedi. Tabi ben onu dinlemeyip yürümeye devam ettim. Kolumdan sıkıca tutup beni kenara çekiştirdi

-bak haklısın sevgilim demem yanlıştı doktor bı anda sorunca evet sevgilisiyim dedim. Bana bunun için kızabilirsin ama seni eve gönderemem boşuna uğraşma

Kimse ile konuşmak istemiyordum hala onu düşünüyordum ben oysaki dediklerinide dinlememiştim bile. Telefonumu çıkarıp bı taksi çağırdım. Yanımdaki kız yine bişiler anlatıyordu ama ben dinlemiyordum bile. O sırada taksi gelmişti. Taksiye binerken oda yanıma oturdu

-sen nereye

-ben kendi evime gidicem korkma

Galiba beni bıraktıktan sonra gidecekti beni hastaneye getirdiği için görmezden gelmiştim. Evimin önüne geldiğim de oda benimle beraber indi.

-hani kendi evine gidiyordun

-demiştim ya belgeleri ailene vermem gerekiyor doktor söyledi

-tmm ver

Eve gittiğimde herkes kendi işi ile uğraşıyordu benim hastaneye gittiğimden haberleri dahi yoktu. Belgeyi okurken sevgilisi Eda tarafından hastaneye getirildi. Adı Eda imiş belgeyi kenara attıktan sonra biraz uyumak istiyordum kafamı yastığa koymuştum hemen uyumuşum. Uyandığımda akşam 6 olmuştu bile telefonu elime aldığımda +99 mesajı görünce şok olmuştum ablam yine boş durmamıştı anlaşılan. Mesajlari okurken ablamın benim için ne kadar telaşlandığını görmüştüm.