"Babamın tayini çıkmış" diye bağırdı küçük kardeşim Arda. O doğduktan sonra ilk kez şehir değiştirecetik. Çok heycanlanmıştı.Bense her sene ayrı okullarda okumak zorunda kalıyordum.Tam düzeni oturtturdum derken babamın tayini yine çıkıyordu bu durum beni gerçekten çok sıkmaya başlamıştı. Her sene yeni başlangıçlar her sene vedalar. Bu durum benim için çekilmez bir hal almaya başlamıştı.
Bir hafta sonra bu şehirden de ayrılacaktık oysa ben bu güzel şehri çok sevmiştim.Diğer gittiğimiz şehirler gibi değildi burası. Bu şehrin insanları çok samimiydi,cana çok yakınlarıdı.Bizi kendilerinden biri gibi görüyorlardı. Ne zaman bir ihtiyacımız olsa hemen yardımımıza koşar, sanki bizim problemlerimizi kendi problemleri gibi görüp elinden geleni yaparlardı.
Ben buradan ayrılmak istemiyordum.Ama babamın tayini Izmir'e çıktığı için İzmir'e gitmek zorundayım. Belki burası Izmir'e göre daha az gelişmiş olabilir , Izmir gibi güzel manzaralar olmayabilir fakat buranın insanları hepsine bedeldi. Izmir yolculuğu başlamadan önce arkadaşlarımla vedalaşmak istedim. Burada sahip olduğum arkadaşlarım bana "kardeşlik " kelimesinin sadece kan bağıyla olmadığını öğretti. Kardeşlik ne pahasına olursa olsun arkadaşının tüm sorunlarına göğüs germek olduğunu öğrenmiştim.
Arkadaşlarıma veda etmek için çok kısa bir zamanım vardı. Hemen bir organizasyon düzenleyip son kez arkadaşlarımla görüşmek istedim. Mekanı Hazar ayarlayabileceğini söyledi. Hazar uzun boylu beyaz tenli gözleri kahverengiye çalan bir çocuktu. Temiz kalbiyle bir iyilik meleği gibiydi. Arkadaşlarını üzmemeye çalışır.Elinden geldiği kadar onlara yardım etmeye çalışırdı.Görev paylaşımı devam ederken Fatih "davetiyeler bende" diyerek atıldı ortaya. İçecekler ve yiyecekleri de Yusuf almıştı. Bana yine bir şey kalmamıştı. "Ben ne yapacam ?" Diye atıldım ortaya. Hazar "sen bizim misafirimizsin sen sadece keyfini çıkarmaya bak" diyerek gülümsedi.
Eve gittiğimde evin önü arabalarla doluydu.Içeri girdiğim de iğne atsan yere düşmez denilecek kadar kalabalıktı.Babamın dostları annemin arkadaşları hepsi evdeydi. Galiba vedalaşmaya gelmişlerdi. Ben babamı ilk kez ağlarken görmüştüm. Değişik duygular içersinde kalmıştım. Hiç insanın babası ağlar mı ? Herkes tek tek babamdan ve annemden helallik istediler.Herkes gittiğin de bir tek Ilhan abi ev de kalmıştı. İlhan abi babamın en yakın arkadaşıydı. Uzun boylu esmer ve yapılı bir vücuda sahip olan Ilhan abi'nin pamuk gibi kalbi vardı. Annemi aradı biran gözlerim. Annem yoktu evde.Bahçeye çıktığım da çiçekleriyle konuşuyordu annem tam bir çiçek delisiydi. Bahçemiz de çeşit çeşit renkte çeşit çeşit çiçekler vardı. Annem hepsine bakardı onları çocukları gibi bakar onlarla konuşurdu.Galiba onlarla veda konuşması yapıyordu.
Bu şehirdeki son günüme uyandım.Yüzümü yıkamak için lavaboya ilerlerken bir anda duraksadım.Tüm eşyalar toplanmıştı. Akşam yola çıkılacaktı.Ben de son günüm de veda partime gidecektim. Kahvaltımı yaptıktan sonra kıyafet denemeye başladım. Kırmızı paltolonumla beyaz tşörtümü giymeye karar verdim. Babam aşağıdan "Hadi Berk geç kalacaksın" diye seslendi. Aşağı indiğim de annem "baban araba da seni bekliyor seni baban bırakacak dedi." Bahçeden çıkarken her sabah erkenden kalkıp spor yaptığım büyük yeşillik alan gözüme takıldı bugün daha sakindi. Çimenleri uzamıştı , ağaçlar yavaş yavaş çiçek açmaya başlamıştı. Partinin düzenleneceği mekana doğru giderken keşke biraz daha kalabilseydik dedim içimden. Sokakları güven veriyordu bana bu şehrin. Ama gidiyorduk işte yapabileceğim hiç bir şey yoktu bunu bende biliyordum. Parti her haftasonu ailecek gittiğimiz Mania Cafe'de düzenlenecekmiş.Oraya gittiğimizde her taraf süslenmişti.
Herzaman girdiğim kafe daha güzel geldi gözüne biran.İçeri girdiğimde muhteşem bir alkış sesi koptu.Ilk defa bu kadar heyecanlıydım. Kalbim yerinden çıkacakmis gibi oldu. Herkes gelmişti tüm arkadaşlarım Yağmur , Ipek , Merve, Berkay ,Baran herkes burdaydı.Heryer yemyeşildi. En sevdiğim rengin yeşil olduğunu unutmamışlardı. Beni bu kadar seven arkadaşlarım olduğunu bilmiyordum. "Iyi ki tanıdım sizi iyi ki varsınız diye mırıldandım eğlenceli dakikalardan sonra Izmir'in yolunu tuttuk.
