I Was Screaming Your Name Through The Radio || TŁUMACZENIE PL || soukoku

Rozdział 1. Piosenka zaczynająca się w dwóch miejscach.

Książka nie należy do mnie, jest to tylko tłumaczenie. 

Link do oryginału:

https://archiveofourown.org/works/22133044

Jeśli zauważycie gdzieś błąd, zapraszam do poprawienia mnie w komentarzach. 

Miłego czytania!

--

Wrzesień, sześć lat i osiem miesięcy od uwolnienia Korupcji

To nawet nie jest szczególnie ważny wywiad, to krótki wywiad na żywo dla głupiego magazynu internetowego. Transmitują go na swojej stronie. Ma to być tylko kilka lekkich pytań na temat nadchodzących muzycznych planów Chuuyi. Wszystko idzie dobrze aż do ostatniego pytania.

"Za cztery miesiące minie siedem lat od wydania przez ciebie i Osamu Dazai waszego niezwykle udanego pierwszego i jedynego albumu Double Black i diamentowego singla Korupcja. Po występie z Dazaiem na początku tego roku, czy planujesz coś specjalnego do świętowania?"

Ludzie pytali go o Dazaia już milion razy. Za każdym razem udzielał poprawnej odpowiedzi, że nie wolno mu komentować trwających sporów prawnych Port Mafia Records. To odpowiedź, której udzielił, gdy odejście Dazai było jeszcze świeże, gdy był tak wściekły, że musiał praktycznie wymusić słowa.

Ale tym razem oczekiwana odpowiedź nie pada. Zamiast tego wciąż widzi drwiący uśmieszek drania sprzed nieco ponad miesiąca, wciąż słyszy jego doskonale dobrane drwiny, które zaszły mu za skórę znacznie głębiej, niż chciałby przyznać.

Zamiast tego Chuuya mówi prawdę. "Korupcja jest szalenie przereklamowana i wolałbym nigdy nie usłyszeć głosu Dazai do końca mojego pieprzonego życia".

Nie trzeba dodawać, że wywiad niemal natychmiast stał się popularny.

----------------------------------------------------

Sierpień, rok i pięć miesięcy do uwolnienia Korupcji

Dazai nie wie, co on tutaj robi. Siedzi sam w kabinie z tyłu sali, ale nie na tyle daleko, by nie widzieć wyraźnie sceny. Po prostu chce uniknąć wszystkich ciał tłoczących się na scenie i robiących z siebie głupców. To mały tłum, ale są bardzo hałaśliwi. 

Nastolatkowie, szydzi wewnętrznie.

Ma tylko piętnaście lat, ale nigdy by się tak nie zachował. Dazai przybył godzinę temu i zamówił pierwszą rzecz, jaką zobaczył w menu, aby kelner zostawił go w spokoju. Nietknięty talerz siedzi przed nim, porusza nim trochę, aby wyglądało na to, że je. Powoli popija filiżankę kawy i żałuje, że nie może jeszcze wyjść.

Dazai słuchał dużo okropnej muzyki, odkąd rok temu podpisał kontrakt z Port Mafia Records, ale Owce są jednymi z najgorszych. Natknęli się na półpopularną piosenkę pop graną w lokalnych stacjach radiowych, i pozwolili, by ten niewielki sukces uderzył im do młodzieńczych głów. Maszerują po scenie, jakby byli czymś więcej niż dziećmi bawiącymi się w przebieranki i bycie kompetentnymi muzykami.

To prawie urocze, jak zakładają skórzane kurtki i mocny makijaż, tak jakby byli mroczni i dojrzali. Dazai założył się, że w ciągu tygodnia z PMR zobaczył więcej niż którykolwiek z nich. Mimo to paradują po małej scenie pośrodku restauracji i z uśmiechem witają publiczność.