Di ko alam problem, but may mga parts sa last chap ang nawala. :( Babalikan q nalang.
Anyway, here you go.
Unedited.***
Sam*
"What just happened?...Tell me just what happened...and please Pwede ko na ba kayo patayin dalawa?!" Sambit ni Sam sa dalawang kaibigan, papunta na ang mga ito sa pinakamalapit na changing room. Shes dripping wet, at pasalamat nalang talaga siya at nakapagdala siya ng p.e uniform ngayon."Eeeeeeeh!!!", screamed Jami. "I dont care if patayin mo pa kami ngayon Sam, I know, that a while ago you just died a hundred times, in the arms of Fafa Miguel".
"At, dapat ko pa bang ipagpasalamat din sa inyo yun? Na totally nagmuka akong tanga sa harap ng maraming tao?" Konting tampo niya.
Alam niyang the two just meant the best for her, but di parin niya lubos na maisip na lahat nangyari kanina ay nangyari, at sa harap pa talaga ng maraming tao.
The two both knew that even if, yup, patay na patay siya kay Miguel, ay medyo anxious din siya sa attention ng tao. Tiyak na after this prank, ay paguusapan siya ng kalahati ng populasyon ng paaralan."Sam, alam mo naman na we just wanted you to be happy" ani ni Sandy.
"And honestly, medyo nauubusan na kami ng ideas twing birthday mo" bulong ni Jami.
Napabuntong hininga si Sam habang tinitingnan ang magkayakap na kaibigan, tila
Di makatingin ang dalawa directly sa kanya. Napatalikod siya at alam niyang sa mga sasabihin niya ay tiyak mahihirapan siya."Guys,listen, I'm okay. I think I'm okay, ten yrs nang wala sina mama at papa. Natanggap ko nang di na sila babalik...oo masakit isipin na sa lahat ng araw ng buong tao, birthday ko pa nung kinuha ang dalawang pinakamahalagang tao sa buhay ko. Im perfectly okay, Im trying to be." sambit niya.
"Minsan kasi Sam, di namin alam kung nature mo na talagang maging aloof or dahil may mga pinagdadaanan ka, but sometimes, we just feel even if how much we try na pasayahin ka, there is always that space in your heart."ani ng kaibigan niya.
"Im sorry guys,sorry dahil nadisappoint ko kayo, I hope I can managed to look more happier." Sambit naman niya. She felt more sadder thinking that sa lahat ng mga pinaggagawa sa kanya ng kanyang mga kaibigan eh nahahalata parin ng mga ito, na yes, shes still one sad, confused, lonely, little girl.
"You are wrong Sam, we dont want you to just look happier. We genuinely,.truly wanted you to be happy."sabay timid na ngiti ni Sandy.
"Plus if ang addition dun eh yung magka-lovelife ka, eh di bongga!" Cheer up sa kanya ni Jami.Napangiti naman siya. Yup, isip niya, with all the effort these two are giving to make her happy, the only return she can give is yung makita din nila na masaya siya. Try Harder Sam, ika niya sa sarili.
"Oh sige, siya, sige na.,hindi ko din naman matatanggi na konting kinilig ako kanina". Sambit ni Sam habang drinadry ang buhok.
"Ows, really?as in, konti lang?" Sabay kurot ni Jami sa kanyang tagiliran.
"Oo nga." She insisted.
"Talaga lang ha." Tukso din ni Sandy.
At naghigikhikan ang dalawang magkaibigan.She looked at the mirror, studying her reflection. Her wavy unruly hair, eh medyo naging straight dahil basa. Gone are her glasses. Di naman ganon kaputian ang balat, but her smooth cheeks, just shows a hint of blush. Medyo reddish din ang kanyang mga labi ngayon. And her eyes just have, amazingly, sparkled. Unusually, but she have to agree she looked a lil bit different after her pool catastrophe. Infact, she felt a tiny bit, ahem, prettier....
She couldnt believe it.
If this is what getting noticed by your crush would do to you. Heck, she might get used to it.Tumingin siya sa kanyang mga kaibigan. And with a little mirth, in her voice, and a smile on her lips, she said. "Yep, talaga lang."
And for once, she couldnt wait for her birthday party.
BINABASA MO ANG
One Kiss
RomanceIts Samantha`s eighteenth birthday. Unlike her previous birthdays na puro lang walang nangyari dahil she chose to be the silent, meek, and depressing type, shes finally letting lose. With her white washed life, she decided to just take risks and did...