Gözümü kapatmamın üzerinden
Çoktan iki yıl geçmiş bile
Gözümü açtığında gördüm ancak
Yokluğun sinmiş bu şehre
Biraz tazelemek istersem anıları
Takılı kaldığımı düşünme sende
Eski bir dost bir arkadaş belki
Şehrindeki bir yabancı gibi gör beni de
Burada olduğunu biliyorum
Bu sokaklardan eş zamanlı geçmesekte
Eş mekanlı yaşıyoruz hala
Hala aynı banklardayız seninle.
Ama benim şahit olduklarımı görmedin
Hayal kurduğumuz sokaklardayken el ele
Viran evleri nasıl seninle güzelleştirdik
Şimdi hepsi yıkılmış olsa bile.
Hani bir park vardı istasyonda
Ve kaybolmuştu sana aldığım yüzük çimlerde
Telaşın hala aklımda ne yazık
Sonra kendi ellerinle attin onu denize.
Ve şimdi en kısa gündeyim
Bu gece en uzun gece
Bana geceden daha uzun cümleleri
En tutulmaz sözleri verdiğin yerde.
Kendime acıyarak gülerim anılara
Sana olmaz dediğim günlerde bile
Benden vazgeçmemiştin oysa
Neden bu kadar değişti her şey şimdilerde
Bu haksızlık urgan olmuş boynumda
Öyle bir sıkıyor ki unuttum dedikçe
Kabullendim ben seni unutamıyorum anla
İkimizde nefes aldıkça bu şehirde...
Bambaşka şeyler düşünürken sızlatıyor
Her mısrayı bağırmak istiyorum yüzüne Umarım ki her şey seni de acıtıyor.
Bencilleşiyorum artık mutlu olma ihtimallerine...
