Sonsuz Mavi Sırlar

0.1

Beyaz saçları, suyun içinde yüzerken  şeffaflaşmıştı artık yorulmuştu . Derin mavi suların altında, kadın kuyruğundaki kesiklerle  mücadele ederken, kucağındaki bebekle birlikte karaya doğru gitmeye çalışıyordu. Kadın, her yüzdüğünde, kuyruğundaki yaraları daha da derinleşiyordu. Nihayet karaya vardığında, kızını sağ salim karaya çıkarırken, kadının  bacakları belirdi. Kuyruğu yerine bacakları, kadının  vücudunda belirgin olan kesikleri ortaya çıkardı. Acının zehirlediği bacakları, her adımda daha da belirginleşiyordu. Ancak kadın, kızını  güvenli  bir yere koymadıkça dayanmaya çalışıyordu , ona olan sevgisiyle güç buluyordu.

Kıyıya vardıklarında, uzakta bir gemi belirdi. Kadın, kızını bu gemiye yetiştirmeye kararlıydı. Ancak bacaklarındaki kesiklerin acısıyla savaşırken, şarkısını hüzünle söylemeye devam etti. Melodileri, bir yandan umudu temsil ederken, diğer yandan da acı ve veda duygularını içeriyordu. Gemiye ulaştıklarında, kadın son bir gayretle kızını gemiye teslim etti. Gemiye koydu kızını sakladı adeta, kadının  gözyaşları arasında, ona veda ederken ,kadının melodisi daha da güçlendi. Artık şarkısı, bir anlamda kendi veda marşı olmuştu ,acı çekiyordu kızına baktıkça.

Kadın, kızını gönderdikten sonra , denizin içinde güçsüzce ilerlemeye çalışırken bıraktı kendini. Son nefesini verirken, suyun içindeki beyaz saçları tekrar şeffaflaştı. Melodileri, bu kez acı ve hüzünle dolup taştı. Ancak bilinci, kendisine ne olduğunu değil kızına ne olacağıyla sarsılıyordu. Kadın, sessizce kendini  okyanusun kollarına bırakarak sonsuzluğa doğru süzüldü. kızının olduğu gemi hareket etmeye başlamıştı. Gözleriyle gemiyi izlerken, kalbinde karışık duygular birbirine dolanıyordu. Tanrı'ya dua etti, kızının güvenle büyümesini ve ona güç vermesi için.

Gemi ufka doğru kayarken, kadının bedeni okyanusun derinliklerinde acı içinde duruyordu. Melodileri, rüzgarla birlikte uzaklara taşınırken, kadının ruhu da serbest kalmıştı. Artık bedeni değil, sadece melodisi ,sevgisi ve acısı  vardı. Gemi uzaklaştıkça, kadının bedeninin yanına bir çiçek düştü. Beyaz yaprakları, kadının ölmek üzere olduğunun simgesiydi. Deniz rüzgarı, çiçeği okşarken, kadının ruhu da denizle bütünleşiyordu. hüzünlü ama güçlü bir  hikaye atlatan yaralı kuyruğu geride kalmıştı.

Kızı ise gemide annesinin ona eşlik eden  melodisiyle denizlerin sınırsızlığında yol alacaktı. Kadının hikayesi, denizlerin derinliklerinde, rüzgarın taşıdığı melodilerde ve gökyüzündeki yıldızlarda sonsuzca yaşayacaktı.

Kimse bilemeyecekti ne olduğunu...

sürekli kitap yazmaya çalışırken birden ilham geldi bu benim ilk kitabım bu yüzden ne kadar iyi olur bilmiyorum devamını isterseniz yorum yazmayı unutmayın...

seviliyorsunuz<3