The City Tournament

Chapter Two

Napakainit na araw ang sumalabong kai Synopche. Nandito pala siya sa University kung saan rin namamasukan ang amo niyang si Arman. Isa itong kilalang unibersidad sa lungsod at pagmamay-ari ng isa sa napakalaking pamilya din sa syudad.

Naglalakad sila sa pathway, at nasa likuran lang siya ng kaniyang amo. Bitbit niya ang mga gamit nito.

"Arman! Kyaaaa!" Tili ng mga babaeng nasa gilid lang. Habang ang iba ay ang sasama ng tingin sa kaniya. Napaingos siya at simpleng siniringan ng masamang tingin ang mga babae. Nakita niya kung paano umusok ang mga ilong nito. Lumabi siya saka mahinang binelatan ang mga ito.

Halos mapahagalpak siya ng tawa nang makita ang mga itong naaasar.

Pasensiyahan na lang sila ay dahil nasa kaniyang tabi ang pinapangarap nilang prinsipe.

"Kakainis naman yang babaeng yan. Akala mo kung sino makadikit kay Arman" naririnig niyang bulong ng isang babae. Kahit napakahina ng paraang ng pagbulong nito ay may kakayahan siyang marinig ang mga ito. Nag-isip siya ng bagay na at inisip ang mukha ng babae na nabuhusan ng ketchup sa mukha.

Napabungisngis siya sa isiping yun at mataman tinitigan ang babae. Laking gulat pa nito nang may dumaan na lalaki at may dalang burger. Tinutukan niya ang burger at ang palaman nito. May ideyang sumabit sa isip niya.

"Oh! Tama nga lumipad ka at mahulog sa mukha ng mahaderang babaeng yan." Sigaw ng isip niya. At ganun ganun na lang ay lumutang ang hawak na burger ng lalaki at tumilapon sa mukha ng babae. Walang nakapansin sa nangyari, maliban na lang kay Arman na bahagya pang nagulat.

Inis na tinapunan siya ng tingin nito at nagpatiuna nang maglakad. Napakamot siya sa ulo at tiningnan ang babae na kaniyang ginamitan ng magic.

"Buti nga sayo!" Sigaw ng isipan niya.

Napadpad sila sa isang lugar kung saan walang estudyanteng nagpupunta doon.

Ibinalibag ni Arman ang pinto nang makapasok na sila ay tinapunan siya ng nakakatakot na tingin.

"Ano ka ba Syn? Paano kapag may nakakita sayo?" Inis na sabi nito sa kaniya.

"Pasensya na po." Hinging paumanhin niya at saka napatungo. Hindi niya masalubong ang mainit na titig nito.

"Hindi ka ba nag-iisip?" The moment na may makaalam sa kaniyang kapangyarihan ay baka saktan daw siya ng mga taong bayan. Ipinaliwanang nito sa kaniya ang mga posibleng manyari kung sakaling may makaalam.

The truth is, only the both of them knew about her special ability. Masiyadong risky kung may iba pang makakaalam.

"And now tell me? Why did you do that?" Nakatiim pa rin niyang sabi.

"Sorry!"

"And now? What did I do to those who did not obey me?" Nakakuyom ang kamao nito habang ang paningin ay sa kaniya pa rin. Tumambad sa kaniya ang kakaibang kislap sa mga mata nito at nag-uuyam na ngiti. Bigla naman siyang nakaramdam ng pagkatuliro.

"Arman! I did it for a reason, please spare me at this time." Nanginginig niyang sabi. Ngunit hindi naman ito natinag at inilalapit ang mukha nito sa mukha niya. Hangang halos isang sentimetro na lang ang pagitan.

Tumaas ang isang kilay nito at saka hinahawi ang ilang hibla ng buhok niya sa kaniyang pisngi. "Ow? Tama bang gamitin mo yang kakayahan mo para makaganti ka?" Masiyado itong nakatutok sa mga mata niya.

"Arman! Please. I'm begging you. Were in the p-public p-place." Naisatinig niya.

Napabuga ito ng marahas na hangin at tila ang mga mata nito ay nag-aapoy sa inis. "Shut up! Remove your clothes." Sigaw nito sa kaniya at nahihintakutan naman siya. Natutulirong sinunod niya ang gusto nito.