ASIR DUVARI

O Gerçekten Egem mi?

Marketten çıkarken ki gözleri çok tanıdıktı.Yanına gidip adını sorasım gelmişti ama eve yetişmem lazımdı,Edanur la yürüyüp yoluma devam ettim içimden bir şey tekrar karşılaşacağımızı söylüyordu ona inanıp orada adını sormadan gitmiştim.Eve geldiğimizde Aras elimizdeki poşetlerin hepsini alıp,mutfağa götürünce açgözlülük yaparak 'bu benim' diye yalvaracağına emindim ve ve öyle de olmuştu.Erkan da hemen yanına gelip neredeyse bütün hepsini alacakmış gibi poşetin içine gözlerini dikmiş bakıyorlardı atlayıp "Sakın bütün hepsini çalmıyorsunuz açgözlülüğü bırakın eşit böleceğiz" dediğimde aynı anda ikisininde yüzü düştü benim işim ayrımcılık yapmamaktı ama,amaann neyse bana neydi ki hemen annem ve babama kalıcak şekilde ayırdım sonra ben 2. kattaki salonun televizyonuna geçtim aldıklarımı açacakken gene iki açgöz yanımda belirdi,açtığım şeyden çekip yemeye başlayınca çıldırdım ve "Bırakın be size ayırdım daha ne istiyosunuz ya yeter gerçekten" diye bağırdım.

aynı anda kırılmış gibi baktıklarında hemen "üzülmüş gibi yapmayın ve gidip kendinizden yiyin" dediğimde bu sefer kendi sözlerime kırıldım ve cümleyi değiştirme kararı aldım "benimkileri yemeyin ama diğerlerini getirirseniz birleştirip yiyebiliriz dedim aklıma Edanur geldi bende koşa koşa odasına gittim ve "abur cuburlarını al ve aşağı in" dediğimde afallamış gibi beni izliyordu sonra "sen aşağı in yeter ben alırım aburcuburları" diyince açılmış gibi koşarak aşağı indi ve bende geldiğimde çektan Araslar gelmiş beni bekliyorlardı.

Filmi açmış izlerken Edanur'un kollarının altında olduğum için rahatsızca harekenlendim Edanur bu kadar korkmuş olamaz çünkü daha yarısına bile gelmedik ve korkulucak hiç bişey çıkmamıştı Aras tepkisiz ölü gibi izliyordu Erkan ise ürkmüş gibi bakıyordu ama kendi içinde değil filmdeki çocuğa ürkmüş gibiydi film bitince abırcuburları çöpe attım.Yukarı çıktığımda Edanur "beni odama götürürmüsün abla" diye yalvarıyordu neyden bu kadar korkmuş olabilir ki diye içimden konuşurken arkamdaki kıkırtıları duydum Arasla Erkan gülüyorlardı boşverip yukarı çıkarttım ve odasına bıraktım aşağı indiğimde yere serilmiş kahkaha içinde bağırıyorlardı arada "bu kadar korkmuş olamaz değilmi?" "travması bardır belki" sesleri geliyordu beni görünce durdular bakışlarımı anlayınca yukarı çıkıp odalarına geçtiler.

Ben odama geçtim ve gece yüzüme bakım yapıp yattım yattığım gibi dalmışım zaten....

Sabah kalkınca dışarıya çıkıp yürüyüş yapıyım dedim evden fazla uzaklaşmamışken aklıma marketteki çocuk geldi aramaya koyulunca 1-2 saat sonra görmüştüm tam karşımdan geliyodu elinde telefonla yürüyüp nereye gittiği belli olmayan biriydi yanına gidip adını sorsam mı acaba eskiden tanışıyormuyduk ki bu kadar tanıdık geliyodu o gözleri,en sonunda cesaretimi toplayıp yanına gittim ve yumuşak bi şekilde omuzuna dokunduğum gibi "Pardon,bir bakabilirmisiniz" dediğim gibi hafif irkilerek bana döndü ve döndüğü gibi bakakaldı donmuş kahve gözlerime takılmış sadece bakıyordu 5 dakika sonra geri dönmüş gibi kafasını hafifçe sağ sola salladı sonra "sizi tanıyor olabilir miyim ? acaba" dedim,

cevap vermeyince tek bir şey dedi  "Ay çiçeğim"   bu sefer ben kilitlendim evet ben ise 3-4 dakika bakakaldım o muydu gercekten hani şu ana okulunda,ilk okulda,orta okulda,lise de hep aynı sınıfa düştüğümüz Egem miydi? gerçekten beni nasıl tanıdığını sorguluyordum baya değişmiştim ama hala ben olduğumu hisseder gibi bakıyordu hala cevap vermediğimi fark edince "Egem'im" dedim ve ardından "sen beni nerden tanıdın gerçekten değişmiş olmalıyım ama ben olduğumu nerden bildin?" ve "özlemişim seni" dediğimde hemen devam ettirdi "bende seni çok özlemişim"...

AAAAA FARKINDAYIM ÇOK KISA OLDU YİNE AMA OLSUN BENDEDE BİR EL VAR YANİ AĞRIYOR :)

bun arada ay çiçeğim dediğinde başrolün adini ay çiçeği zannetmeyin adı 'Ayçam"

görüşmek üzere yeni bölüm yarın olabilir okuduğunuz için teşekkürlerrr sizleri cokk seviyorummm(544 kelime he)