Daar sta ik dan op mijn vaders begrafenis mijn moeder staat naast me te huilen. Waarom ik? Waarom mijn vader? Wat heb ik gedaan? Langzaam stromen de tranen langs mijn wang naar beneden. "Rustig meisje we gaan dit samen redden" zei me moeder sussend. Ik geef als antwoord een waterige glimlach. Langzaam lopen alle mensen weg en voordat ik het weet sta ik nog alleen met me moeder. Ik laat een diepe zucht "rust zacht pap". "Kom meis we gaan naar huis" zei me moeder en samen liepen we naar me vaders auto. De tranen stromen nog steeds ik had zoveel lol met hem. Onderweg staar ik naar buiten ik kan alleen nog aan m'n vader denken. "Anna?" "Anna" ik schrik wakker. "We zijn thuis". Ik stap uit het huis voelt zo leeg. Ruw veeg ik mijn tranen weg. Terwijl ik op de bank zit brengt m'n moeder me een kopje thee en komt naast me zitten. "Mam het is mijn schuld hè, het is mijn schuld dat papa dood is!!" "Lieverd dat is niet waar, het is niemands schuld" zei mijn moeder. Samen zitten we nog een hele tijd op de bank voor ons uit te staren. "Mam ik ga naar boven ik ga slapen."Welterusten lieverd" zegt mijn moeder. En ik loop naar boven.
Dit is het eerst hoofdstuk van mijn boek. laat even een rea achter wat je er van vind en of ik door moet gaan. bedankt alvast!!
JE LEEST
x Dad come back x DUTCH
DiversosAnna is 14 jaar en haar vader is overleden aan kanker. Haar moeder doet daardoor allemaal verkeerde dingen. Het word van kwaad tot erger..... Zou het ooit nog goedkomen?? Lees het maar
