kupa kızı ve sinek valesi/reita

🃏

Kota gülümseyerek sevdiği kıza baktı.

Kazandıkları kupa ellerinde yükselirken çok güzel gülümsüyordu. Eflatun rengindeki saçları rüzgarda dağılıyor , gözleri kahkahalar attıkça kısılıp açılıyordu. 

Son zamanlarda kafası çok karışıktı. Reika'ya karşı onu tanıdığı ilk günden beri her zaman hisleri olmuştu. Ancak Reika onu bir türlü fark etmiyordu. 

Daha ilk gün anlamıştı bu kızın onun için oldukça farklı olduğunu. Elbette daha önce hoşlandıkları olmuştu ancak Reika'yı ilk görüşünde biliyordu işte. Birbirleri için yaratıldıklarını biliyordu.

Bir mıknatısın iki zıt ucuydular onlar. Kota ay ise, Reika güneşti. Kota kışsa, Reika yazdı. 

Ama yine de... Mıknatısların zıt tarafları da birbirlerini inatla çekmez miydi? Bazı akşamüstlerinde ay ve güneşi aynı anda görmez miydi gözlerimiz? Ilık bir ilkbahar günü yağmur yağarken güneş inatla parlayıp gökkuşağını oluşturmaz mıydı?

Kota gece yarısıysa, Reika karanlık gecenin ortasında inatla parlayan kutup yıldızıydı. 

Kota kaybolsa da, Reika ile hep yolunu bulurdu.

.

.

arkadaslar bu kitap bu yaz biticek ulan yazdıkca geliyo devami