"Anne bırak artık!"
"Kes sesini çocuk."
Hergun aynı tantana tabi benimde bir sabrım var. Istemiyorum ilaç içmek.
Ağzıma zorla sokulan ilacizorlukla yuttum. Midemde hissettigim ağrıyla tuvalete koştum. Tekrar geldi tekrar içirdi. Ben bıkmayayımda kim bıksın?
𓃻
Kan olmus pjiamami cikartip kirli çamaşır sepetine attım. Okul formamı giyip çantamı hazırladım. Annem sonunda gidiyordu. İlaç içmek zorunda kalmaktan nefret ederdim. Annem asla ilacı neden içerdiğini söylemezdi. Kutusu bembeyaz olduğu için bende araştıramamıştım. Bu düşüncelerimi bir kenara atarak botlarımı giyip evden çıktım. Ara yoldan otobüsü görmemle tabana kuvvet koşmaya başladım.
"Abim, kurban olayım bekle!"
Hemen önüne oturduğum çocuğun yanındaki tilki gözlü kıza fısıldadığını duydum:
"Yeji, bu adam aynı ben"
Yeni fic😻😻😻
Az yaziyorum kusura bakmayın.
Sts bi süre yb atmam hevesim kesildi.
Optumm🫶🏻💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
miserable | minsung
Fanfiction@minhos_linos8 keske beni istediğini bilseydim !hikayedeki hersey hayal ürünüdür !argo kelimelerden rahatsız oluyorsanız okumayın
