"Sensin" dedim ayaklanarak
"Sensin tamam mı!"
Özgürün yüzüne baktım
Ben ağlamaya başlamıştım bile
"Bana yavşayan, benim en yakınım olan o yavşak herif sensin tamam mı! "
Bir kaç adım geriye attım
Sarsıldım ama hemen kendimi geri topladım.
"Burda ailen için uğraşıyorum ya!"
"Yapma özgür yapma" dedim
Özgür ağlamaya başlamıştı
Ağladığını görünce yanına gittim ve ona kocaman sarıldım
Kafasını omzuma gömmüştü
Ağlamasına bende dayanamadım ve sol gözümden yaş aktı
"Ağla sevgilim içini dök bana" dedim
Özgür hıçkıra hıçkıra ağlıyordu
İlk defa onu önümde bu kadar güçsüz görüyordum.
Aile bizim için en önemli şeydi
Ben 7 yaşında ailemi kaybetmiş olarak hala bu acıyı atlatamadım.
Özgürün sevincini bende yaşamak isterdim ama..
Yapamam işte
Kendime şu konuda güveniyordum
Ayşen teyze ve Ferhat amcayı bulacaktım.
Bana berkan tarafından öldürüldüğünü söylemişti
Ama..
Öldürülmemişlerdi
Özgür sakinleştiğinde beni bıraktı ve telefonuna doğru yol aldı
Bir süre telefona baktı ve bana döndü
"Hatırlıyor musun bir iddaya girmiştik ve ben kazanmıştım"
O günü dün gibi hatırlıyordum
Sabahlicam diye inatlaşmıştım onla
Ona doğrı bir kaç adım attım ve kafamı salladım.
"Senden bir isteğim olacak" dedi.
Benden me isteyecekti?
"Dinliyorum? " dedim ve ona doğru bir adım attım.
"Benimle şu an şu dakika ömür boyu evlen" dedi
Yerimde dona kalmıştım
Onca şeyden sonra benden onla evlenmemi söylüyordu.
Özgür ve ben bir aile olabilir miydik?
Kafam karışmıştı ama hala özgüre bakıyordum.
Özgür benim neden böyle yaptığıma anlam veremediği için yanıma geldi ve beni sarstı
"Sana zaman vericem anlaşıldı." dedi
Ellerini tuttu ve bana ona güveneceğim bildiği bi cümle söyledi
"Bana bu sefer güven Afra. Güvenini boşa çıkarmayacağım." dedi.
Bu sefer ona şans vermeli miydim
Biraz sonra düşüp bayılabilirdim.
Özgür elimi bıraktı ve odaya doğru yürümeye başladı
Benimde işe gitmem lazımdı
Yavaş yavaş kapıdan dışarıya çıktım ve arabaya bindim.
Bir kaç dakikadır Özgür'ün bana kurduğu cümlenin doğru olup olmadığını düşünüyordum.
