love untold, hyunlix

02

childish gambino "les"

☆★

Hyunjin üst katından gelen bağırış sesleri yüzünden uykusundan uyandı zaten yarım yamalak olan uykusu bölündüğünde bir süre öylece kaldı ve kavgalarını dinledi. Klasik evli kişilerde olan iç bayıcı kavgalardan biriydi. Aslında insanların seslerini çekmek zorunda olmadığı tek katlı bir eve taşınacak kadar parası vardı ama buna rağmen taşınma gereksinimi duymuyordu, minik evi ona yetiyordu. Hem ara sıra kavga dinlemek eğlenceli olabiliyordu çünkü kavga sebepleri genellikle çok saçma şeylerdi. Kendine geldiğinde ayaklandı ve banyoya gitti siyah saçlı. Dişlerini fırçalayıp duşa girmek üzereyken aniden dün gördüğü sarı saçlı çocuk geldi aklına. Yüzünde hafif bir gülümseme oluştu, dün ona ne kadar güzel gülümsediğini düşündü. Bir iki dakika duvara bakakaldı öylece. Sonunda kendini düşüncelerinden sıyırdı ve duşa girdi. Oyalanmadan duştan çıktıktan sonra saçlarını kurutmadan üstüne beyaz bir tişört geçirdi, altına da bol siyah pantolonu giyip cüzdan gibi gerekli eşyalarını sırt çantasına attı. Deri ceketini de eline aldıktan sonra evden çıktı. Bugün mekanda çalmayacaklardı ama yine de orada buluşup bir şeyler içeceklerdi, her hafta yaptıkları gibi.
Siyah saçlı mekana vardığında motorundan inip kapıya doğru yönelirken Seungmin ile karşılaştı.

"Sende mi yeni geliyorsun Seungmin?"

"Aynen hyung uyuyakalmışım derse de gidemedim."

Hyunjin ve Seungmin gülüşerek içeriye girip diğerlerinin olduğu masaya oturdular.

"Bugün hesap kimden ya?"

Chan en son ısmarlayanın kendisi olduğuna güvenerek rahatça konuştu.

"Hyunjin hyung bence bugün senden içiyoruz."

Jisung'un konuşmasıyla Hyunjin sırıttı. Hesabı ona bırakmazdı zaten asla, özellikle şu an zor bir dönemden geçerken.

"Tamam benden olsun. Bu arada Jis senin nasıl gidiyor durumlar idare edebiliyor musun?"

"Şimdilik iyiyim hyung zor da olsa bi şekilde üstesinden gelebiliyorum."

"İhtiyacın olduğu an söyleyebilirsin, biliyorsun değil mi?"

Chan ve Seungmin'de kafalarını sallayarak Hyunjin'e katıldılar. Jisung'a oldukça değer veriyorlardı.

"Biliyorum hyung, biliyorsunuz siz benim gerçek ailemden daha çok ailemsiniz."

Yaşanan duygusal konuşmalarını önlerine konan viski bardakları kesti ve hepsi bardaklarına döndü. Bir süre havadan sudan konuştular. Neredeyse her günleri beraber geçtiği için konuşacak fazla bir konu olmuyordu ama yine de çok eğlenceli geçiyordu her buluşmaları. Kapıdan gelen ses ile hepsi gülmelerine ara vererek kimin geldiğine baktı ve o an Hyunjin resmen oturduğu sandalyeye çivilenmiş gibi hisseti kendini. Vücuduna yayılan ani sıcaklıkla içi titredi ve gözleri yine aklından çıkmayan gözlerle buluştu. Diğerleri önüne dönerken Hyunjin hareket edemedi ve bir süre öylece kaldı.

"Hyunjin?"

Chan'ın seslenmesiye Hyunjin anlık olarak kendine geldi ve onlara doğru döndü.

"Niye öyle baktın çocuklara? Tanıyor musun yoksa?"

"Tanımıyorum sadece birine benzettim ama o kişi değilmiş."