Büyük babam bana "En son yapıcaın şey kalp kırmak olsun." derdi. Tabii ki de ister istemez sürekli insanlar birbirlerini kalplerini kırıyor. Aslına bakılırsa bilip bilmeden değil gerçekten bilerek kırıyorlar. Ben Tuğçe bir polis memuruyum. İşimi en zor yanıysa sanırım insanların birbirlerini hiç dinlememesi ve sürekli birbirlerini suçlaması olabilir. Halbuki birbirimizi dinlesek her şey çözülebilirdi. (Kapı çalar.)
Yağız
-Girebilir miyim.
Tuğçe
-Tabiki.
Yağız
-Yine kendi kendine mi konuşuyorsun.
Tuğçe
-Hayır .(Dosyaları uzatır.)
Yağız
-Eminim öyledir.(Dosyaları alır ve çıkar.)
Yağız benim liseden yakın bir arkadaşım. Ikimizde memur olmak istediğimiz için çok fazla takılır ve üniversitesi sınavına çalışırdık. Yağız dışardan soğuk gözükür fakat içinde sıcak bir kalbi vardır. O kalbi görebilirseniz tabi.
Yine çok yorgun bir günün ardından uzun süredir işler yüzünden görüşemediğim en yakının arkadaşımın yanına gidecektim. Çocukluk arkadaşım,kardeşimdi o benim. Hemen koşarak arabaya bindim . Hava çok soğuktu. Evi bana baya uzaktı .Sonunda eve ulaşmıştım.
Leyla
-Sonuda.(Boynuna sarılır.)
Tuğçe
-Tatlım seni çok özledim.
Leyla
-Iyiki geldin sana çok şey söylemem gerekiyordu.
Tuğçe
-Tamam söylersin. Acıktım,ilk yemek yiyelim.
Leylanın ne söyleyeceğini çok merak etmiştim fakat açlıktan hiç bir şey duymuyordum.
Leyla
-Kanka ben birinden hoşlanıyorum sanırım.
O an kalbim durmuştu bi an. Leyla bu güne kadar kimseden hoşlanmamıştı. Çok garip gelmişti .
Tuğçe
-Kim bu kişi?
Leyla
-Ben ...
-Furkan'ı seviyorum.
Tuğçe
-Furkan da kim?
Leyla
-Eski sevgilin...
Tuğçe
-Neeee!!!
Arkadaşımın hele ki en yakın arkadaşımın eski sevgilimden hoşlanması çok saçmaydı. Furkanla ayrılalı 2-3 yıl oluyordu ama böyle bir şeyin olması beni yürekten yaralamıştı. Beni aldattığı için akşamları birlikte sövdüğümüz birinden hoşlanıyordu.
Tuğçe
-Peki neden , ne zamandır ?
Leyla
-Bana yazmıştı , biraz konuşmuştuk sonra gerisi geldi.
Ayağa kalkıp kapıya yöneldim. Kapıyı birden Furkan açtı .
Furkan
-Tuğçe, senin burda ne işin var ?
Tuğçe
-Asıl senin burda ne işin var?
-Yoksa siz birlikte mı kalıyorsunuz?
Furkan
-Leyla söyledin mi ?
Leyla
-Evet aşkım , ama özür dilerim.
Tuğçe
-Aşkım mı ? Ne ara bu kadar yakın oldunuz.
Furkan
-Bu seni ilgilendirmez Tuğçe.
Leyla
-Furkan biraz yavaş ol.
Tuğçe
-Asıl sen biraz daha yavaş ol . Beni sırtımdan bıçakladın. Ya ben onla ayrıldımda senle içtim . Ya birlikte arkasından sövdük.Ne kadar çabuk unuttun.
Leyla
-Rahatsız oluyorsan çık. Beni anlayacağını düşünmüştüm.
Furkan
-Tuğçe anlayıştan ne anlar.
Tuğçe
-Sen hiç konuşma Furkan . Ayarıca neyi anlayacağım ya . (Koşrak kapıyı açtı ve çıktı , ağlamaya başladı.)
Beni kaç kişinin satacağını düşünmeye başlamıştım. Dediğim gibi evi bana çok uzaktı ve kafam çok dağılmıştı. Bu yüzden Leyla'nın evine en yakın olan eve yani Yağız'ın evine gidiyordum.Üzüntümü paylaşacak bir kişi ve çok uzak olmayan bir ev arıyordum .Yağız bu tip konularda herkese dinleyip tavsiye veren bir insandı. O da benim gibi çok satılmış ve çok fazla üzücü olayla yaşamıştı.Yağız bir yetimdi ama babasını çocuk yaşta kayıp ettiği için babasını görememişti.
Arabayı ağlaya ağlaya sürmeye devam ettim. Nefes alamayacak kadar ağlıyor, Leylayı öldürecek kadar sinirliydim.Sonunda evine ulaşmıştım.
(Tuğçe kapıda ağlayarak bekledi. Yağız kapıyı açtı.)
Yağız
-Tuğçe bu saatte ne işin var. Bi dakkika neden ağlıyorsun iyi misin? Biri bir şey mi yaptı?
Tuğçe
-Evet biri bir şey yaptı.
Yağız
-Kim?
Tuğçe
-Leyla ile Furka
Yağız
-Furkan, senin eski sevgilin olan Fur...(Sözünü keser)
Tuğçe
-Yağız bu gün sende kalabilir miyim?
Yağız
-Tabiki, sormana bile gerek yok(İçeri girerler.)
Yağız , benim bu gibi durumlar yaşadımda ilk sığındığım ve derdimi paylaştığım kişidir. Çoğu kez Yağızda kalmıştım.Bu yüzden rahattım.
Yağız
-Tuğçe... (Elindeki kahveyi uzatır.)
-Tuğçe...
-TUĞÇE
Tuğçe
-He... şey teşşekürler.
Yağız
-Yine dağılmışsın uzak diyarlara.
Tuğçe
-Yok ya , sadece biraz sinirim bozuldu
Yağız
-(Gülerek) Hahaha biraz mi? Biraz olduğuna emin misin?
Tuğçe
-Ama Yağız , ben onunla neler yaptım. Sırf o ailesi ona kızmasın diye suçunu üstlendim. Üstelik o karşılığında sadece teşşekür etti.
Yağız
-Yetmez mi?
Tuğçe
-Sen şaka mı yapıyorsun? Sence yeter mi?
Yağız
-Ama bu hakkı ona sen vermişsin.Ona sen yüz verdin.Hatta ben sana ona bu kadar yüz vermenin yanlış olduğunu söylemiştim fakat dinleyen kim?
Tuğçe
- Asıl şey bu değil. Gidip Furakla çıkması. Onun o kadar kişi varken Furkan ile çıkması sorun. Farkında değil ki başına Furkan yüzünden neler gelebileciğinin.
Yağız
-Yalan söylüyorsun
Tuğçe
-Ne
Yağız
-Onları kıskandığın için böyle davranıyosun.
Tuğçe
-Saçmalama
Yağız
-Öyle
Tuğçe
-(Bağırarak) BENİ KİM SEVİYOR Kİ
Yağız
-(Tuğçe nin sesinin üstünde bir sesle) BEN SEVİYORUM YA... (Ses tonunu alçaltır) Yetmez mi.
Bak Tuğçe hayata senin yanında olanlarla devam etmelisin. Yoksa arkandakileri düzeltmeye çalışırsan asla yol katedemezsin.Yani demek istediğim Leyla ile Furkan ı bir kenara bırakarak kendi yoluna devam et yoksa yeni şeyler bulamaz kendini üzüp hayatı kendine zehir edersin.Bırak o gelip sana yalvarsın "Arkadaş olalım" diye.
Tuğçe
-Haklısın...
Yağız
-(Hızlıca balkona çıkar.)
Aslında bazen sorunu kendinde arasa insan oğlu herşey düzelecek lakin asla. İnsalar sorunlarını sadece konuşarak çözemez karşısındaki kişiyi kendi yerine koyarsa ve suçu kendinde aramaya başlarsa herşey çözülür .
Tuğçe
-(Yağız ın yanına balkona çıkar.)
Yağız
-Neden geldin?
Tuğçe
-Gidiyim mi?
Yağız
-Hayır , hayır.
Tuğçe
-Özür dilerim.
Yağız
-Özür dileme. Bana yada başkasına yanlış bir şey yapmadın. Seni bu öfkenden kurtarmak için senin ses tonunda konuşmam gerekiyordu.
Tuğçe
-Genede özür dilerim.
Yağız
-Başım şişti,tamam Tuğçe.
Tuğçe
- Tamam sustum.
