Matem Bahçesi~

~yalnız kuş~

Eskiden ,ne babam okurdu kitap ne annem bana...
Gerçi yoktu onlar . Nasıl okuyabilirlerdi ki ?
Hep kendim okudum, kendim baştan yazdım sonları...
Mutlu hikaye diye hiç bir şey yok mesela . Dünya da her şey berbat . İnsanlar sahte , gülüşler sahte , en önemlisi de ...
Onların yara bandı sahte ...
Hani gelip senin yaralrina yara bandını yapıştırıyorlar ya ....
Onlar sahte.
Kalpler sahte ...
Ben prensesler ile hiç büyümedim. Kendimi hep savaşçı olarak büyüttüm, tabi tek ben değil...
Bir süre için,
O da var içinde...
Uçmayı bilmeyen yalnız kuş,söyle bana kim kırdı kanatlarını da uçamıyorsun?

_______________________________《《《《___________________________

Hayat bazen bizi düşürebilir, incitebilir, kırabilir, ağlatabilir, güldürebilir, önemli olan o duygulara senin nasıl bir tepki verdiğin ve kaderini çizdiğimizdir. Hayat bu işte, düşürebilir de bizi sevebilir de ...

Ben eskiden yağmurlar ağlıyor diye ağlardım. Çünkü onları da biri üzmüştü ,kırmıştı, incitmisti...

Bazen arkanızı dönüpte cocuklugunuza el sallamanız gerek ki o küçük cocuk size gülsün. Öyle zamanlar olcak ki....
İçiniz paramparça ama dışınız sağlam bir bina olacak ....

Asla size değer vermeyenler için göz yaşı dökmeyin. Yaşlara yazık... Siz ağlarken o gülüyor ama siz o değmez bir kişi için ....
İçinizi kemirip hiç bir şey bırakmıyorsunuz içerde....

Ben asla ama alsa hak etmediğim, tanrının bana armağanı olan o küçük kız çocuğu için herseyi yok edecektim taki o küçük kızın gamzelerini görebilmek için.

Ben yokken canı çok yandığı belli . Kim yapar ,hangi köpek bunu yapmaya cesaret gösterebilir?

Bulucam....

Ama bulduğum zaman k itler ne halde olur orası muamma ...

Bu küçük kar tanesi kız için dünyalar ateş içinde yanıp kül olacaktı.

Telefon çalışı ile kendime geldim, arayan kişi Samet 'ten başkası degildi .

"Buldun mu ?"Diyerek açtım telefonu.

'Buldum abi . Tek değil ama yanında bir kadın da var .'

'Tamam koçum, her ikisini de mekana getirin bakalım bide bana konuşsunlar. " dedim .

"Tamamdır abi ."

Yangın bu saatten sonra başlamıştır. Kaçsınlar bakalım kaçabildikleri kadar ....

___________________________________________________________________

Lizya larlin

Silah ...

O silahı tanıyordum....

Mektuptaki silahtı o ...

Unuttum sandığım ama unutamadığım...

Hayalim ve kabusum olan o silah ...

Mert 'in evden nasıl çıktığını anlamamıştım. Öyle bir hızla çıkmıştı ki ...

Benim tanıdığım-daha doğrusu tanıdığım sandığım o küçük cocuk ne işlere bulaşmıştı? Nasıl bir bataklıkta yürüyordu? Zorunda mı kalmıştı? Bana o işkenceyi veren silahtan neden onda da vardı?
Gibi gibi sorular kafamın içini yine kemirmeye başlamıştı bile . Sorularım vardı ama sorularımı cevaplayacak kişi burda yoktu ...

Hadi tekrar unutayım,,

Bir,

İki,

Üç...