minho
sabah uyandigimda changbini izlemeye basladim o guzel puruzsuz ve bebeksi yuzu pembe dudaklariyla cok mukemmel duruyordu onu saatlerce izleyebilirdim gercekten sakasiz izleyebilirdim.
"seni ne kadar sevdigimi bilemezsin chang cunku ben bile seni ne kadar sevdigimi tahmin edemiyorum sen benim hayatima girmeseydin hersey bok gibi olurdu seni ilk gordugumden beri seviyorum seni gordukce heyecanlaniyorum kalbim hizlaniyor yerinden cikicakmis gibi hissediyorum surda changbin icin atla deseler atlarim ama eger sen istersen cunku belki bensiz mutsuz olursun birtanem ben seni gercekten o kadar cok seviyorumki sen gidersen cidden bende kendi canima kiyarim"
changbin
uyumus numarasi yapiyordum ve minhonun dediklerini teker teker duyuyordum kalbim deli gibi atiyordu umarim duymaz diye dua ediyordum son sozu gercekten biraz kirdi gercekten eger ben zorunda kalarak sevmeme ramen gidersem minho canina kiyarsa ben yasayamazdim
"biz tek kalbiz changbin"
"biz tek kalbiz minho"
minho bi anda saskinlikla bakmisti bana
"ne zaman uyandin bebegim"
"sen uyandiginda her seyi duydum minho"
diyip dudagina opucuk kondurmustum biraz utanmis gibiydi bosverip kalktim minhoda arkamdan geliyordu birlikte lavaboya gidip elimizi yuzumuzu yikayip kisisel bakimlarimizi yaptik
"disarda kahvalti edelimmi guzelim"
guzelim dedikce kalbim daha cok hizlaniyordu
"olur minhom"
hazirlanip disari cikmistik ve kahvaltimizi yapmistik daha sonra okula gittik
.
.
.
.
.
.
.
.
"gercekten gicik kapiyorum su kiza az daha yakinlassalar opusucekler gozleriyle yedi minhoyu"
bunlari dedigimde jeongin kahkaha armistice
"cok kiskancsin be changbin"
"elimde degil"
dedikten sonra iyice daha izledim onlari kiz minhonun kucagina oturunca sinirden patliyicaktim ve and bi haraketle kizin sacindan tutup okul bahcesine goturdum daha sonra onu orda birakip kantine geri dondum
"changbi-"
minhoyu dinlemeden yanindan gecip gitmistim sinifa tabi pesimden gelmisti
"bebegim anlatmama izin ver"
"neyi anlaticaksin minho? ha dur ben soylim kizin seni gozleriyle yemesinimi yada sey ya kucagina oturmasini falan mi onlarimi anlaticaksin bana"
"bebeg-"
sozunu kesen bu seferde zil sesi olmustu bi kac dakika sonra hoca gelmisti
dersin bittering 2 dk kala toparlandim ve zilin calmasini bekledim
zil calinca gidicektimki kolumdan tutan el beni bir yere cekti birasi okulun hic kamerasi olmayan ve kimsenin girmedigi yerdi karsimda minho vardi
"ne istiyorsun?"
"beni affetmeni cunku bebegim yemin ederim oyle bisi yapicagini bilmiyordum ani bi sekilde yapti lutfen affet beni"
"minho"
"efendim minigim"
"biliyormusun hayatimda gordugum en karizmatik insan sensin su halde bile o kadar yakisiklisinki bayilcam"
"affettin mi yani"
"evett"
der demez mutluluktan dudagima yapismisti bi kac saniye opup geri cekildi
"gel eve gidelim bebegim"
"tmam miyavhom"
"miyavhomu?"
"evet"
"guzelmis"
diyip siritti neyse bosverip evin yolunu tuttuk
5 veya 10 dk icerisinde eve geldik nedensizce minhoda kaliyordum
"minho okulun bitmesine 1 hafta kaldi gitmesekmi"
"olur bebegim"
dedikten sonra gulumsemistim sonucta okula gitmeyecektik o yuzden gec uyuyabilirdjm
---------------------
saat gece 4 tu ve biz hala uyumamistik birbirimze sarili bi sekilde film izliyorduk yaz oldugu icin hava aydinlaniyordu ve filmi kapatip uyumaya karar verdik
qma yinede yatakta uyumak yerine her dakika opusup duruyorduk yavas ve sakin bir sekilde tadini cikartarak opusuyorduk cok asiktim minhoya gercekten cok hep benimle olmasini istiyordum hic gitmesin istiyordum
ben bunlari dusunurken uykuya dalmistim bile..
lee miyavho
