CAMDA Kİ KIZ#wattys2015

ceza ?!!!!

Geldiğimiz yer parkın biraz

ilerisinde, siyah beyaz sandalyeleri ve bahçesinde ki siyah mavi pufları ile tatlı mı tatlı bir kafeydi. İçeriye girdik ve cam kenarında bir yerde oturduk.Her kes istediği şeyi söyledi ve yemeye başladık ben de bayağı acıkmıştım. Büyük boy pizzamı kocaman bir iştahla yedim. Hızlı yediğim için ilk ben bitirmiştim. Onları beklerken bu gün telefonumu hiç elime almadığım geldi aklıma bir çırpıda telefonumu cebimden çıkardım.Ekran kilidini açmamla bir şok geçirdim.31 mesaj 157 arama vardı

kızım nerdesiniz ?

Dünya cevap verirmisin ?

kızım başınıza birşey mi geldi ?

bir sürü soru yüklü mesaj vardı.O anki heyecanla hemen çantama elimi attım ve cüzdanımı çıkardım. Herkes ani hareketlerimi fark edince bana baktı. Toprak

"abla noldu?" diye sordu . bende

"kalk kalk kalk annem ve babam aramışlar duymamışım.Kesin deliye döndüler !! hızlı olsana Toprak ! " cüzdanımdan bir iki yüzlùk çıkardım ve masaya bıraktım.Çantamı sırtıma takarken bizimle beraber ayaklanmış Bulut'a dòndüm

"bu günkiler benden. bi daha Pusat'a bağırdığını duyarsam dudaklarını duvara sürterim. Ona iyi bak hadi bay bay" dedim sonra Toprağa döndüm "koş Toprak koş" kafeden çıkarken Bulut'un ' hey ,dursana ' gibi sözlerini duydum ama önemsemedim. Biraz koştuk bòyle olmayacağını anladığımız da bir taksi durdurup bindik. On dakika sonra sitenin önündeydik. Parayı verdim ve üzerini beklemeden çıktık. Koşarak apartmana girdik. Asansöre attık kendimizi.Nefes nefese kalmıştık ikimizde. Evin önüne geldik ve beklemeden zile bastım. Kapıyı annem açtı hiçte iyi olmayan bir ifadeyle. Çantamı çıkardım ve hiçte iyi olmayan bir ifadeyle koltukta oturan babamın karşısına oturdum. Toprak yanıma geldiğin de annem de babamın yanına oturdu. annem lafa girdi

" Dünya bu nasıl bir sorumsuzluk ? Telefonundan neden haberin yok ?Canımız  çıktı başınıza bir şey geldi düşüncesiyle!! " dedi haklıydı kadın bir şey diyemedim.Bu durumda sadece özür dilemek bana düşer.

"Çok haklısınız ama telefonum sessizdeydi duymamışım. Çok özür dilerim." Babam lafa girdi

"Özürle kurtulamayacaksın Dünya . sana bir ceza vereceğiz Toprak senin yanında olduğu için ve senin sorumluluğun altında olduğu için ona bir ceza verilmeyecek ama eğer böyle bir durum tekrarlanırsa ikinize de ceza verilecek. " oha kortuğum şeyi yapmasınlar nolur.

"Dünya bir hafta boyunca telefon tablet bilgisayar yok her türlü teknolojik aletten uzak durucaksın benim babanın ve Toprağın kilere de  dokunmayacaksın! ." dedi annem ve kalbimden vurulmuşa döndüm.

"anne kriz geçirme ihtimalin var onu napıcaz? "

" krizini de kitaplarla geçidmeye çalışıcaksın ve sakinleştirici kullanıcaksın. Bu biraz da senin iyliyin için Dünya. Artık onlardan kafanı kaldırmaz oldun."  ne söylersen söyliyim vazgeçmeyeceklerini bildiğim için odama çıktım üzerimi değiştirdim ve okuma odasına gittim daha şimdiden geliyolar bana yavaş yavaş işe yarayacağını düşünüp bir tuval aldım siyah ve mor boyaları çıkardım ve bir şeyler çizdim. hiçte güzel olmadı. canım sıkılınca hala bitiremediğim kitabı elime aldım ve okumaya başladım.

-------------_____________--------------

  kitabı bitirdim.En son saate baktığımda gece 4.36 ydı. şu an gün ışıdı ama ben hala uyuyamıyorum. yatağıma gittim ama tabi ki bir işe yaramadi bir kere olsun telefonu elime alsam uykumun geleceğini biliyordum ama yok işte vermiyorlar. Şu an okuma odasındayım.Pufumda oturuyorum. Dışarıyı seyrediyorum hiç te huzur verici bir şey değil . Birden bir titreme başladı ellerim titremeue başladı kriz geçireceğimi anladım. Yavaş ve sarsak adımlarla spor odasına girdim. Ne zaman kriz geçirsem buraya gelirim.Titreye titreye ellerimi sardım ve kum torbasının karşısına geçtim. Yumrukladım krizin geçmesini bekledim ama geçmedi.Psikoloğum  çok zor durumda kalırsan sakinleştirici içmelisin demişti.Beni telefonumdan ayırmasalar hiç gerek olmazdı ama anlatamıyorum bu bir hastalıkmış ve bunu atlatmam gerekiyormuş.Aslında jendime gizli bir yedek telefon almıştım ama onuda buldular ve el koydular. Bur kere de o yüzden ceza verdiler ve yine kriz geçirdim.Bu durum anne ve babamın hiç umrunda değil sadece hastalığı atlatıyim yeter onlar için krizler hiç umurlarında bile değil. Ellerim hala titriyordu bir yumruk daha vurdum kum torbasına. Böyle olmayacak.Titreyeb ellerimden sargıları çıkardım ve yine yavaş sarsak adımlarla banyoya girdim üzerimdekileri çıkarmadan suyum altına attım kendimi. Soğuk suyu dibine kadar açtım oturdum yere.Soğuk sudan değil de krizden titriyordu artık tùm bedenim. Çıktım sudan kıyafetlerimi çıkardım ve yenilerini giydim. Okumaa odasìna gittim yine camdan dışarıyı izledim. Saate baktım öğlen 12 ye geliyordu. Hiç kimseden ses seda çıkmıyordu sanırım kriz geçirdiğimi anladılar ve gittiler. Kriz geçirdiğimde Toprağı da alır evden çıkarlar.Bu halimi görmek istemiyolar herhalde. Bilmiyorum. Camdan bakmaya devam ederken gözüm dün ki çocuğun penceresine takıldı.Neydi adı ? hah Bulut . Bana bakıyordu titreyen ellerime. Elime bir telefon alsam geçecek titreme onu şaşırtıyordu. Birden aklıma bir fikir geldi ve üzerimde ki pijamaları aldırnadan evden çıktım...

--------- ______________-----------
Lütfen oy ve yorum bırakın sizleri seviyorum ...