Müziğin sesi / Aleska (Gerçek Ailem Kurgusu )

Bölüm -8-

Bu bölümü Nisaolankisi' ye ithaf ediyorum...

Ayrıca yazdığınız yorumların hepsini keyifle okuyorum cidden çok teşekkür ederim hepinize...

Bu arada bu kitap'ta ters köşeler olabilir yani her şeye hemen inanmayın sonra bana söversiniz falan aman diyim neyse...

İyi okumalar...

" Bazen insanlar yanlış kişilere aşık olabilir " demişti melek bana o zaman onun ne dediğini pek anlamamıştım ama şimdi daha iyi anlıyordum dediğini

Koltukta uyuyakaldığımda rüyamda onu görmüştüm bana yine o gözlerle bakıyordu kibirli gözlerle

Onun için sadece bir oyuncaktım ben

Hayatında bir hiç olduğum kişinin bir zamanlar hayatım olması çok sinir bozucuydu...

Hiç aşık olmam derdim meğersem ne kadar da yanılmışım.

Sayra sanırım yeni bir şarkı fikri var aklında

Evet öyle yeni bir şarkı yazmanın zamanı gelmiş sanırım...

*******

" Öleceğim artık umrumda değil dışarı çıkacağım ben " diyerek kendi kendime konuştum ve koltuktan kalktım bir kaç esneme hareketinden sonra giyinme odasından çıktığımda Arel'in odada olmadığını gördüm

Bazen diyorum ki belki de onlar üçüzlerin değildir...

Sanmıyorum ortada DNA testi var bir kere her neyse hadi gidelim minel

Aylin'le yeni bir sayfa açtık ama ona hemen güvenmeyeceğiz minel haberin olsun

Merak etme biz dersimizi yıllar önce aldık ne de olsa

Aynen .

Odadan çıktığımda aşşağıdan hiç ses gelmiyordu yavaşça merdivenlerden inmeye başladım

Merdivenler bitince salonun kapısının yanına ilerledim ve köşeden içeriye bir göz attım

Sadece üçüzler ve ege vardı.

Derin bir nefes alıp içeri girdiğimde beni ilk gören ege olmuştu anında ayağa kalkıp yanıma gelmişti

" Sayra nasılsın ? " Diye sorduğunda cevap vermedim üçüzlerinde bakışları bana döndüğünde Aylin bana sıcak bir gülümseme ile bakıyordu

" Diğerleri nerede ? Bahar hanım ve savaş bey ?" Diye sordum koltuğa geçip otururken

" Annem ve babam yoldalar geliyorlarmış abimler ve ablamlar ise bahçede bir şey konuşuyorlar " diyen aylini onayladım

" Sayra..." Ege ismimi söylediğinde ona döndüm

" Ben- ben özür dilerim abilerim ve ablamlar adına gerçekten " dedi ege

" Sen niye özür diliyorsun ki sorun siz değilsiniz benim ben o kıza öyle vurmamalıydım zaten Arel ve erim de gördü yani suçlu benim " dedim yüzümü sabit tutmaya çalışarak

Bu aralar birileri bana bir şey sorduğunda çocukluktan gelen bir travma sonucunda her şeyi ağlayarak anlatırdım kendimi tutamazdım ama bu aralar çok tuhaf bir şekilde ağlamıyordum ve bu hiç iyi değildi psikoloğumun dediğine göre