Merhaba! Ben Rüya. Annem Türk, babam Koreli. Ailem Türkiye'de yaşıyor. Ben ise Kore'de ki evimizde tek başıma kalıyorum. Yazarım. Ama tabii ki size anlatmak istediğim benim kim olduğum değil. Anlatmak istediğim... neredeyse çenemin yerinden çıkıp ko...
Resimdeki ev hikayemdeki hayali evimdir. Tasarım her şekilde instagramda "inspirasidesainrumah" adlı kullanıcıya ait olup benimle hiç bir alakası yoktu.
Ben sadece adamın çizimine vuruldum o kadar. Ama tabii odadaki eşyaların renkleri falan farklı bunu okurken fark edersiniz. Hatta benim hikayemde mutfak amerikan tarzı. Yani mutfağı ters hayal edin hahah. Neyse daha sonra bu örnek resmi kaldıracağım. Keyifli okumalar ^^ Bu arada lütfen bol bol yorum yapın. xD
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Lanet olsun!" Elimdeki kalemi hızla yere fırlattım. "Aklıma yazabileceğim hiçbir fikir gelmiyor!" diye homurdanarak başımı masama vurarak bıraktığımda sarsıntının bana bir fikir vermesini ümit ediyordum.
Ama hala hiçbir kıvılcım yoktu.
Başımı sağa doğru yatırdım. Karşımdaki kitaplığa gözlerimi dikip dikkatle izlemeye başladım. 4 raftan oluşan kitaplığımın üçü benim yazdığım kitaplarla doluydu, birinde ise şimdiye kadar aldığım ödüller vardı.
Utançla başımı tekrar masaya vurduktan sonra bu sefer diğer tarafa döndüm. Bu tarafta bana yatağımdan daha rahat gelen benim tüm kirime karşı kendi bembeyaz olan üç kişilik koltuğum ve onun üzerinde gökkuşağı rengindeki battaniyem vardı. Gözlerim onların hemen üstündeki duvara takıldı. Hikayelerimde kullandığım karakter ilişkilerini yazıp çizdiğim kocaman duvar son zamanlarda bir hayli boştu. Başımı bir kez daha sinirle masaya vurduğumda acıdığını hissettim. Düşünmekten uyuşan bedenim sonunda tekrar hislerine kavuşmaya başlamıştı.
"Tebrikler! Boş olman yetmiyormuş gibi birde moraracaksın!"
Başımı fırçaladığım gerçeğini görmezden gelmek için ayağa kalkıp odadan çıktım. Evim çok büyük veya çok küçük sayılmazdı. Tek başına yaşayan benim için ideal boyutta olmasının yanısıra eski ev arkadaşımla paylaşabileceğim kadar da genişti. Tabii sonra o benim üzerinde 6 ay çalıştığım hikayemi içeceğime ilaç katıp(!) (şaka gibi değil mi ?! ) beni uyutup çaldığından beri tek yaşıyordum ama olsun. Hayır yani gidip kitabımın onun olduğunu iddia ederken hatta hatta yayıneviyle anlaşıp onu bastırırken ne düşünüyordu tahmin bile edemiyorum!!! Benim biricik kitabımla yılın en iyi çıkış yapan yazarı seçilmesi de cabasıydı! Açtığım davalarda bir işe yaramadığı için şu anda elim kolum bağlı olsada... onu elime geçirdiğim yerde ağzıyla burnunu yer değiştirirken sos niyetine götüne sokmayı kesinlikle es geçmeyecektim! Hatta daha iddialı ve pis düşüncelerim daha var ama onları beynimden bile geçirsem rtük duruma el koyar gibime geliyordu. Tabi eğer o koymazsa benim kimin neresine ne koyacağı*********
DIIIIIIIIIIIIIT~
Sakinim.
Ash! Cidden sakinim.
Odadan çıktığımda karşımdaki mutfağı incelemeye başladım. Evimde üç oda vardı ve bu üç odanın birleştiği yerde kocaman salonla mutfak birlikteydi. Aslında kocaman salon kelimesinden çok mutfakla birleştiği için büyük gözüken salon tabiri daha güzel olurdu ama neyse. Mutfak tezgahındaki kirli eşyaları görünce hevesle oraya ilerledim. Bazen fiziksel olarak yaptığım aktiviteler bana ilham veriyordu. Bu yüzden bir kez daha bu taktiği denemekte fayda vardı. Ya da en azından ümit vardı.
