ArCen | tesadüf

ship mi ❔

Günler haftaları haftalar ayları aylar yılları kovaladı aradan tam 3 yıl geçti. Cenan ve Arif en yakın arkadaş oldular. O gün sergiledikleri performansla elenmekten kurtulmuşlardı.

Bu 3 yılda yedikleri içtikleri ayrı gitmemişti. Ne zaman canları sıkılsa kendilerini hep birlikte buluyorlardı. Sebepsizce birbirlerini çekiyorlardı. Ekiptekiler bile onların aralarındaki bağı hiçbir zaman anlayamadılar. Arif'i aramak istediklerinde Cenan'ın nerede olduğunu, Cenan'ı aramak istediklerinde Arif'in nerede olduğunu bilmeleri yeterliydi. Aralarındaki bu çekim gün geçtikçe daha da artıyor gibiydi.

Arif yine Cenan'ın yanına gelmişti. Gerçi daha kendi evine gitmiş sayılmazdı. Cenan'ın yanına cuma günü gelmiş ve hafta sonunu burada geçirmişti. Bugün beraber çghb 2 izleyeceklerdi. Kendi performanslarını bir de buradan değerlendireceklerdi.

''Kanka, ben sıkıldım ya.''

''Ne yapalım?''

''Bilmem. Dışarı mı çıksak?''

''Olum ne yapacağız bu saatte dışarıda?''

''Cenan saat daha 4. Ne olur sanki beş dakika nefes alsak?''

''İyi tamam be hadi hazırlan.''

''Oley be,'' deyip odadan çıkmak için ayaklandı.

''Bu kadar sevineceğini bilseydim daha önceden çıkardık.''

''Benimle çıkmak istediğini bilseydim daha önceden söylerdim,'' dedi ve koşarak odadan çıktı.

Nasıl bu kadar tatlı olabiliyorsun, diye düşündü Cenan, arkasından bakakaldığı Arif'i izlerken.

Arif üzerini değiştirip geldiğinde oyalanmadan dışarı çıktılar. Nereye gideceklerini hiç düşünmemişti Cenan. Genelde Arif nereye gitmek isterse oraya gidiyorlardı. Cenan bu halinden çok memnundu. Çünkü Arif'in olduğu her yer onu mutlu ediyordu. Onun yüzünün güldüğü her an Cenan daha çok yaşamak istiyordu.

Arabaya bindiklerinde, ''Sinemaya mı gitsek?'' dedi Arif.

''Olur.''

''Ya da eğlence merkezi falan?''

''Olur.''

''Sahile ne dersin?''

''Olur.''

''Cenan beni dinlemiyorsun.''

''Olur.''

''Cenan?''

''Ne- Efendim güzelim?''

Arif duyduğu kelime karşısında biraz afalladı. Ne diyeceğini şaşırmışa benziyordu. Daha önce birbirlerine hiç böyle hitap etmemişlerdi.

Durumu daha fazla uzatmadan, ''Şey, sahile mi gitsek diyordum,'' dedi.

İstanbul'un trafik sorunu yüzünden birkaç saat içerisinde ancak sahile ulaşabildiler. Güneş batmak üzereydi. Arabadan inip boş bir bank buldular ve oturdular.

''Bu aralar çok dalgınsın Cenan.''

''Ben mi? Nerden çıkardın, yok öyle bir şey.''

''Var, Cenan. Neden benden saklıyorsun ki? Biz yakın arkadaşlar değil miyiz?''

Yakın arkadaşlar... ''Evet, öyleyiz.''

''O zaman neden?''

Cenan tam bir şeyler söyleyecekken yanlarına yaklaşan iki kızın konuşmalarıyla kurtulmuştu. Çünkü Arif'e bunları söylemesi için daha çok erkendi. Biraz daha zamana ihtiyacı vardı.