Savior// HyunLix

1✭

Genellikle hayatın sürprizlerle dolu olduğunu söylenir fakat bundan dahada doğru birşey varsa bu hayatın acımasız olduğuydu. Acımasızlıklarla dolu bir hayatı kim severdi ki... Üniversite 2. sınıf öğrencisiydi Hyunjin. O, doğduğundan itibaren şansız bir çocuktu. Tanrı ona ilk şansızlığını annesini elinden alarak göstermişti. Babasıyla yaşıyordu fakat pekte memnun değildi. Babası çok baskıcı bir adamdı ve hep kendi dediğinin olmasını isteyen bir ebeveyindi. Birde babasının işinden dolayı Busana taşınmışlardı. Hyunjinin burada ne bir arkadaşı nede bir yakını vardı. İşte en zoruyda buydu.

.
.
.

Hyunjin, öğlen on bir sularında alarmının çalmasıyla uyanmıştı yeni uyanmanın verdiği huzursuzlukla elleri ile gözlerini ovuşturmuştu ardından yatağından ayrılmış ve banyoya gidip işlerini halletmişti. Babası evde olmadığı için mutluydu. Bu gün dersi yoktu bu yüzdende rahattı kısaca mukemmel bir gündü. Koltuğa kendini atıp telefonuna bakmaya başlamıştı. Taki kapı calana kadar. Busana taşındıklarından beri ilk defa kapıları çalıyordu. Hyunjin ilk başta babasının geldiğini düşünmüştü ama babasının anahtarı vardı kapıyı çalmasına gerek yoktu. Hyunjin adımlarını dış kapıya doğru yönlendirdi. Kapının deliğinden gelen kişiye baktı. Orta yaşlarda bir kadındı. Hyunjin kadını bekletmemek için kapıyı açtı

"Merhaba! Buraya yeni taşınmışsınız sanırım. Adettendir kek yapmıştım getiriyim dedim." Hyunjin kadının samimiyetiyle gülümsemişti

"Çok teşekkür ederim efendim"

"Aa ne o öyle sizli bizli oğlum. Kraliyet ailesiyiz sanki. Bayan Lee daha iyi benim için." Hyunjin gülümsemesini dahada genişletmişti

"Peki Bayan Lee kek için teşekkür ederim"

"Rica ederim yavrum adın neydi bu arada"

"Hyunjin adım Bayan Lee"

"Memnun oldum yavrum bir isteğin olursa aşağı kattayım ben yoksam oğlum vardır tanışırsınız zaten." Hyunjin bu lafı duyduğunda çok mutlu olmuştu çünkü burada kimseyi tanımıyordu ve bir arkadaşı olacaktı!

"Tanışırız biz Bayan Lee " Hyunjin kapıyı kapattı ve elindeki kekle beraber mutfağa yol aldı kekten biraz yiyecekti çünkü yaklaşık iki gündür yemek yemiyordu. Kendi isteğiyle miydi peki? Tabikide hayır. Herşey babası yüzündendi. Bazen babası yüzünden intihar etmeye bile çalışıyordu çünkü hayatından memnun değildi. Hyunjin'in en büyük isteği neredeyse sadece fotoğraflardan gördüğü, kokusunu dahi duymadığı kadının yayına gitmek. Yani ölmekti.

Annesinin nasıl öldüğünü bilmiyordu Hyunjin fakat babası hep ona annesinin kalp hastalığına sahip olduğunı ve artık bünyesinin dayanamayıp bu hayata veda ettiğini anlatırdı. Hyunjin ise annesi gibi bir hastalığa yakalanıp ölmeyi istiyordu ancak buna sadece Tanrı karar verebilirdi.

Hyunjin önündeki kekten yemrye başlamıştı. Uzun zaman sonra belkide ilk defa sevgiyle yapılmış bir şey yiyordu. Bayan Lee'nin yaptığı keki yedikten sonra adımlarını odasına yönlendirdi Hyunjin odasından kulaklığını alıp birazcık müzik dinliyecekti sadece. Kulaklığını alıp salona geri geçti ve kulaklığını takıp telefonundan şarkı seçti

Enchanted- Taylor Swift

There I was again tonight
Forcing laughter, faking smiles
Same old tired, lonely place
Walls of insincerity, shifting eyes and vacancy
Vanished when I saw your face
All I can say is, it was enchanting to meet you

Your eyes whispered, "Have we met?"
'Cross the room your silhouette
Starts to make its way to me
The playful conversation starts
Counter all your quick remarks
Like passing notes in secrecy

And it was enchanting to meet you
All I can say is, I was enchanted to meet you
T

his night is sparkling, don't you let it go
I'm wonderstruck, blushing all the way home
I'll spend forever wondering if you knew
I was enchanted to meet you

The lingering question kept me up
2 AM, who do you love?
I wonder 'til I'm wide awake
And now I'm pacing back and forth
Wishing you were at my door
I'd open up and you would say, "Hey"

It was enchanting to meet you
All I know is, I was enchanted to meet you
.
.
.

Hyunjin şarkıya o kadar dalmıştı ki bir hışımla eve dalan babası Bay Hwang'ı bile fark etmemişti. Babasının eve geleceği aklının ucundan bile geçmiyordu çünkü o sadece hafta sonları eve geliyordu

"Hyunjin! Ders calışman gerekirdi burada işin ne! " Hyunjin biten şarkı ile babasının sesini duymasıyla olduğu yerden sıçramıştı. Babasından aşırı korkuyordu.

"Baba özür dilerim gidiyorum çalışmaya "
adımlarını odasına yönlendirdiğinde saçındaki el ile odaya acı dolu bir inleme bırakmıştı

"Sen anca otur! Bir boka yaradığın yok! Anca zararsın. Bide karı gibi saçlarını uzatıyor. Haraketlerine dikkat et o bacaklarını kırarım senin" Bay Hwang gerçekten acımasız bir babaydı ona sorarsanız hepsi Hyunjinin iyiliği içindi

"Özür dilerim baba bırak lütfen!" Saçındaki boşluk ile derin bir nefes almıştı Hyunjin babası yüzüne bile bakmadan odasına geçmişti. Hyunjin gözlerinden süzülen yaşları umursamayarak üzerindeki ince tişört ve altındaki eşofman ile dışarı çıkmıştı.

Apartmanlarının önündeki banklardan birine oturarak gözyaşlarını akıtmaya devam etti. Hyunjinin babası böyleydi işte acımasızın teki... Ağzından çıkan laflar Hyunjinin aklına geldikçe kalbini parçalıyordu. Ne kadar nefret beslesede onun babasıydı bu laflar gerçekten onun için çok ağırdı. Hyunjin bunları haketmiyordu.

Aradan ne kadar geçmişti bilmiyordı fakat gerçekten cok üşümüştü ancak o eve sabaha kadar gitme gibi bir düşüncesi yoktu. Aklına babasının ona söylediği sözler geldiğinde gözlerinin dolduğunun farkında bile değildi

"Sen anca otur! Bir boka yaradığın yok zaten! Anca zararsın. Birde karı gibi saçlarını uzatıyor. Bak haraketlerine dikkat et o bacaklarını kırarım senin! "

Dolan gözlerini elinin tersiyle silip derin bir nefes aldı. Ne yapacaktı ki sabaha kadar?

Kendisine yaklaşan adım seslerini duyduğunda babasının geldiğini düşünüp tedirgim olmuştu ancak kafasını çevirdiğinde kendisinden birkaç yaş küçük sarı saçlı bir çocuğun yaklaştığını görmüştü. Çocuk Hyunjinin yanına oturup Hyunjine baktı

"Şey iyi misiniz az önce ağlama seslerinizi duydum da neden ağlıyorsun ki. Ah unutmadan ben Felix, Lee Felix"

★
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Merhabalarrr 🤍 kısaca kendimden bahsedeyim ben derin uzun zamandır fic yazıyorum ancak hic bir zaman yayımlamıştımm..
Öncelikle bu fici yazmama izin veren "linoxbits" e cokkk tesekkür ederimmmm ★♥︎
Lütfen onu takip edin gercekten hakediyor. Povları gerçekten mükemmelll 🎀
Şey benide takip edip ficimi oylasanız cokkkk guzel olur aslındaaaaa inst hesabım var ancakk fan hesabı falan olmadığı için yüzüm gözüküyor kör olursunuz bosssverinnn NEYSE GÖRÜSÜRÜZZZZ SEVİLİYORSUNUZZZZ 🎀💕🤍💞💗🤍