Chapter 48

1.8K 159 23
                                    

හැන්දෑවෙ අහස ලා රෝස පාටට හුරු තැඹිලි පාටකින් කැන්වස් එකක් උඩ ඇදපු ලස්සන සිතුවමක් වගෙ..සුදු වලාකුළු එලවන්න පැත්තෙන් කලු වලාකුලු එක දෙක ඇදීගෙන එනවා..ඉර අමුතුම පාටකට හැරිලා..වෙන්දාට තීන සැර අඩුවෙලා ඉරදිහා වුනත් බලාගෙන ඉන්න හිතෙනවා..කුරුලු රංචුත් ඉක්මනින් ඉක්මනින් උන්ගෙ කැදලි වලට යනවාද කොහෙ..වෙන්දාට හැන්දෑ අහසේ ගිලිලා තීන ගුප්ත බව වෙනුවට අද අමුතුම නැවුම් බවක් මන් හිතන්නෙ මගේ හිත වගේම අද මගෙ වටපිටාවත් සතුටින්..

පහුගිය අවුරුදු ටිකෙ මන් ඉදියෙ මහා නපුරු හීනෙක..ඔව් ඒක තමයි මගෙ ජීවිතෙ මන් දැකපු නරකම හීනේ..මනුස්සයෙක්ට වැටෙන්න පුලුවන් පහලම තැනට මන් වැටුනා..මන් හැමදේම දරාගත්තා..මන් විතරක් නෙමෙයි එයත් දරාගෙන..මට තමාල් හරි ඉදියා..එත් අයියාට..කාත් කවුරුවත් නැති රටක තනියෙම් එයා එ වේදනාවන් කොහොම දරාගන්න ඇතිද..

හරිනම් මන් එයාව පිලිනොගෙන එලවලා දාන්නයි ඕනි කියලා සමහරෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන්...එත් ඒ මගෙ ආදරෙ..මන් මෙච්චර කල් ජීවත් වුනෙ ආයෙ එයා එයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්..එදා අපි වෙන්වෙද්දි එයා කටින් කොච්චර මාව එපා කිව්වත් එ ඇස් කිව්වෙම මන් හරි අසරනයි වස්තු කියලා..මන් විශ්වාස කරා වගේම මන් දිනුවා..එයා ආවා..ඒවගේම එ හිතේ අදටත් මන් ඉන්නවා..අපි දෙන්නාම වින්දෙ එකම වේදනාව..අපි දෙන්නාටම මෙතනදි වුනේ අසාදාරනයක්..ඒක අපි දෙන්නාම ගෙවපු ලොකු පවක්...

අන්තිමේදි එයා ආවා..මට එ ඇති...මගෙ ලගට ආපු එයාව ආයෙමත් මගෙන් උදුරගන්න මෙදාපාර මන් ඉඩතියන්නෑ..එන දේකට අපි දෙන්නාම මුහුන දෙමු..

"සුදු අයියේ.."

"අනෙ අම්මොහ්.."

එලියෙ බංකුවට වෙලා අහස දිහා බලාන ලොකු කල්පනා සයුරක කිමිදිලා ඉද්දි මෙ අවිනාෂයා කඩාගෙන පාත් වෙලා මාවත් බයකරා..තව ටිකෙන් මන් බිම..ඕම කනගාව කෑගහනවද මන් අහන්නෙ...

"කොල්ලෝ..ඇයි හත්තිලව්වෙ කන අස්සෙන් කෑගහන්නෙ.."

උඩගිය පාරට තාම පපුවත් ගැහෙනවා..මන් දන්නවා වැඩිකල් යන්න කලිම් මන් මැරෙන්නෙ මුගෙ මෙ වැඩ වලට හාට් එකේ ෆියුස් එක පොටපැනලා..

දෑගිලි ✔( complete )✨Where stories live. Discover now