Kıvırcık mı, yoksa düz mü bir türlü karar veremediğim yarısı koyu kumral yarısı yaptığım kınadan dolayı kızıl olan saçlarım, koyu kahve gözlerim, varlığı yokluğu belli olmayan kirpiklerim, kuzenimin de dediği gibi ölü balık bakışlı gözlerim, herkesin dolgu dediği ama doğal olan kocaman dudaklarım ve poğaça yanaklarım...
Böyle bir kızdım işte. Hiç bir özelliği olmayan, tek aktivitesi okula gidip, ders çalışıp, uyumak olan bir kızdım. Berbat ortaokul dönemimden sonra kesinlikle liseye gitmeyi düşünmüyordum ta ki babamın senden bir bok olmaz lafını duyana kadar.
Madem benden bir bok olmaz bende bunu herkese kanıtlamaya karar vermiştim.
Araya giren virüs tatilinden beri okula hiç gitmemiştim, yani sekizinci sınıfın ikinci döneminden beri. Şimdi onuncu sınıftım ve tanımadığım bir ortama gireceğim için biraz tedirgin ve biraz da heyecanlıydım. Tüm yaz tatilini köpek gibi ders çalışarak geçirmiş eksiklerimi tamamlamaya çalışmış kendimi okula hazırlamıştım.
Çantamı omzuma attım ve evden çıktım. Ev ile durak arası neredeyse yirmi dakikaydi ve bu Eylül ayında bile Mersin yanıyordu.
Durağa gidene kadar, dolmuşa binene kadar anam ağlamıştı resmen. Yarım saatin sonunda okula gelmiştim ve bahçeden içeri girip girmemek konusunda çok kararsızdım. Derin bir nefes aldım ve bahçeden içeri ilk adımımı attım başıma gelecek olanlardan habersiz...
