ırz düşmanı # gxg

yirmidokuz

son bikaç bölüm gereksiz kısaymış hiç farketmemişim bi bölüm daha atıyorum

merve

imdat.

yaseniya'nın annesini bu kadar abartmasını doğru bulmamıştım ancak şuan ne demek istediğini çok net bir şekilde anlayabiliyordum.

şuan bulunduğum yemek masasında yaseniya, ablası damla ve annesi meltem vardı. babası gecikmişti ve yaseniya'nın söylediğine göre babası olduğunda daha normal bir konuşma dönmesi olasıydı.

annesi şuan bana kötü kötü bakıyordu ve beni sevmemiş gibi duruyordu. bir konuşma da başlatamıyordum, çok sosyal biri gibi davranmalıydım ancak beceremiyordum.

"ilk önce seni faruk hoca beni okula çağırdığında görmüştüm."

annesinin dediği üzerine başımı kaldırıp ona baktım. yaseniya bundan bahsedeceğini biliyormuş gibi iç çekti.

"evet. benim hatamdı, bizi uzak oturttuğu için mesaj atmıştım."

annesi cevabımı beğenmemiş gibi duruyordu. üçümüz arasında gergin bir ortam varken damla mutlu mutlu yemeğini yiyordu. kaosu başlatıp keyifle yemeğini yemek onu yeterince mutlu ediyormuş gibi görünüyordu.

"yalan söylemene gerek yok, yaseniya'nın yazdığını biliyorum."

verecek cevap bulamayınca ağzıma bir lokma tıktım. bu işi beceremeyecek gibi duruyordum. ama iddialıydım da, annesinin gönlünü alabilmeliydim.

"yani aynı sınıftasınız öyle mi, en son bize gelmişsin."

"projelerin ikisinde de beraber seçildik. ilk projeyi yapmak için buraya gelmiştim."

annesi çok ciddi biri gibi durduğu için saygımı bozmadan mesafeli konuşuyordum. büyüklerime de genellikle böyle konuşurdum, o yüzden örnek gösterilirdim.

"ne zamandır konuşuyorsunuz?"

"birkaç aydır."

giderek gerilmeye başladığımda cümlelerim de kısalıyordu. annesi şuan o kadar baskın ve yargılayıcı duruyordu ki gerilmemek elde değildi. birinin beni kurtarmasını bekliyordum ama yaseniya beni kurtaramazdı, damla'nın ise şuan acı çekmem hoşuna gidiyordu.

babası da gelmeyecek gibiydi.

annesi verdiğim küçük cevaptan sonra bıçağı ve çatalı kullanarak önündeki yemeği ayırırken sertçe yutkundum.

"birkaç aylık konuşma ile sevgili olmaya karar vermek erken değil mi?"

"o beni birkaç aydır tanıyor ben ise onu iki yıldır tanıyorum. bana göre erken değil."

damla bir anda yediği yemekten kafasını kaldırarak bana baktı. yaseniya'nın ona olan sinirli bakışlarını umursamıyordu.

"peki ona göre?"

dediği şeyle kafamı annesinden damla'ya çevirdim.

"ona göre de erken değil. çıkma teklifi düşüncesi ona ait."

damla'nın bu tartışmada beni alt etme imkanı yoktu. ona karşı çok kozum vardı.

"zaten bizim bu durumda olmamızın etkenlerinden biri sensin. yaseniya'ya söylediğin şeylerden bahsediyorum."

bunu dememle bu bir k.o olmuştu. damla'nın tahrik edici konuşma tarzı annesinin hoşuna gidemezdi ve gerçekten de böyle cümleler kullanıyordu.

damla'nın maskülen süründürme zevki her ne kadar yaseniya'ya geçmiş olsa da beni zor duruma sokacak olan tek kişi yaseniya olmalıydı.

annesi iç çekerek bakışlarını damla'dan bana çevirdi. yüzümde istem dışı oluşan gurulu bakışlarıma baktığında sorularına devam etme kararı almıştı.

"kızımı iki yıldır tanıyorsun öyle mi?"

bu sorudan sonra artık açık olup hislerimden bahsetme zamanının geldiği farkettim. yaseniya'ya yaptığım gibi bir anda hislerimden bahsetmeliydim.

"okula ilk geldiği andan beridir tanıyorum. tüm okul ona karşı çıktığında da tanıyordum, her şey düzeldiğinde de."

eski okul olaylarından bahsetmem onların hoşuna gitmeyeceğinin farkındaydım ancak tam anlamıyla her şeyi kurtarmak için uğraşmıştım. ve bence bunu bilmeleri gerekiyordu.

"karşı çıktığında homofobik olan acınası insanların yaseniya'dan uzak olmasını sağlayan bendim. o beni tanımadan onu güvende tutmaya çalışıyordum, daha sonra ben ve diğer arkadaşlarım da açıldı."

annesi bu dediklerimi beklemezce bana bakmıştı. bu dediklerimin hepsi doğruydu, sırf yaseniya için tüm okulun önünde kızlardan hoşlandığımı söylemiştim. bu normalde asla yapmayacağım bir şeydi.

kimse bir söz söylemeyince devam etmeye karar verdim.

"birkaç ay az gelebilir ancak ben onu tamamiyle tanıdım, o birkaç ay onun beni tanımasıyla geçti. hisler ve sorunlar üzerine geçti."

annesi bu sefer yargılayıcı bakmamıştı. çünkü biliyordum, annesi de yaseniya'nın sorunlarını biliyordu ve onu korumak istiyordu.

"hislerini ve sorunlarını yeterince iyi bildiğini mi düşünüyorsun?"

"belki sizin kadar bilemem, çünkü siz onun annesisiniz ancak ben onun her davranışının aslında ne olduğunu biliyorum. her şeyi sinirimin arkasında gizlediğini biliyorum."

sanırım artık annesini etkilemeyi başarabiliyordum. damla tamamen susmuştu çünkü elimde oldukça fazla bilgi olduğunu biliyordu. ve en önemlisi, yaseniya gülümsüyordu.

her şey iyi gidiyordu, asıl konu gelene kadar.

"peki ailen?"

⎯⎯⎯⎯⎯⎯

ben damlanın smutbook'unu yazmaya karar verdim