Tava/HYUNHO

Beni kucağına alabilir misin?

Noktalama isaretelrini ve yazim hatalarini gormezden gelin lutfen!!

...

Yazardan anlatım

Minho bir elindeki tavaya ,bir de yerde ki adam bakıp az önce yaşananları sorguladı. Hemen eğilip yerde yatan adamın nabzını kontrol etti. Ya öldüyse diye çok korkmuştu. Ama ölmemişti, nabzı gayet düzenli bı şekilde atıyordu.

Jisung elindeki kediyi severek içeri girdi. Evin karanlık olmasından dolayı yerde yatan hyunjini ve başında ona mal mal bakan minhoyu görmesi uzun sürmüştü.

"Hey!"dedi jisung. Ne diyeceğini bilemediği için tek dediği şey bu sözcük olmuştu.

Telaşla yerde yatan arkadaşının yanına çömeldi. Elini kafasına atıp onu dizine yatırdı.

"Ne yaptın çocuğa minho?"

"Ne?"

"Diyorum ki hyunjine ne yaptın?"sesi titriyordu. Ağlamasına az kalmıştı.

"Hyunjin mi? Onu tanıyor musun?"telaşla sordu sorusunu minho.

"Hyunjin sana sürekli bahsettiğim çocukluk arkadaşım. Ne yaptın ona minho? Neden bayıldı?"artık ağlıyordu.

"Onun senin arkadaşın olduğunu bilmiyordum. Hırsız sanmıştım onu. Kafasına tavayla vurdum."dedi kısık sesiyle minho. Kendini çok kötü hissetmişti. Kimse için üzülmeyen minho arkadaşının ağlamasına üzülmüştü.

"Al şu telefonu ve ambulansı ara! Acele et!"cebinden telefonunu çıkarıp minhoya veren jisung çok korkuyordu. Arkadaşının daha ilk günden başına bir şey gelmesi onu kötü hissettirmişti.

Sessizce hyunjinin başında bekleyen ikili sonunda kapının çalmasıyla ayaklandılar. Minho hızla kapıyı açtı ve ambulans görevlilerini içeri aldı.

İlk kontrolü yapılıp evden çıkardılar hyunjini. Jisung onunla beraber ambulansa bindi fakat sadece tek kişinin ambulansa binme hakkı olduğu için minho da otobüs durağına ilerledi.

Sonunda hastaneye varan ambulans ile görevliler, hyunjini hızla doktorun yanına götürdüler. O doktorun yanındayken jisung da önce hasta girişi yapmış sonrada tekrardan odanın önüne gelip kapının önünde ki sandalyelerden birinde oturup arkadaşından haber beklemeye başladı.

Minho bindiği otobüsün hastanenin yanına yaklaştığını görünce düğmeye bastı. Otobüsten indiği gibi koşarak hastaneye ulaştı.

Jisungu arayıp nerede olduklarını sordu ve onun dediği yere ilerledi. İçindeki korku vakit geçtikçe artıyordu. Hyunjine bişey olduysa kendini asla affetmeyecekti.

"Jisung?"

"Off minho off!"jisung hala ağlıyordu.

"Jisung...gerçekten özür dilerim. Onun senin arkadaşın olduğunu bilmiyordum. Kapıyı açık görünce ve sen de evde olmayınca...korktum. Bu yüzden onu hırsız sandım. Özür dilerim"diye kendini ifade etmeye çalıştı minho.

"Suç sende değil, bende. Arkadaşımın geleceğini sana haber verseydim böyle olmazdı. Of salak kafam!"dedi Jisung. Ağlaması artıyordu.

"Hey! Ağlama artık."minhonun sözleri ona işlemiyordu bile, aksine ağlamasını artırıyordu.

İkili birbirine sarılarak hyunjinden haber bekledi. Ne kadar süre geçti bilmiyorlardı.

Sonunda doktor hyunjinin odasından çıktı, minho doktoru fark ettiği gibi ayaklandı ve onun yanına ilerledi.