Sınıf 3-1
"Eiji, bu soru sende." Huysuz kimyacı finaller de verilmiş olmasına rağmen hala dersleri soru çözerek geçiriyordu. Güzelim havalarda kimsenin ders işleyesi yoktu ama çok da umrunda değildi yaşlı adamın.
"Hay.. yine mi ya... katılsak söz hakkı vermez, bi yatalım dedik.." Sessizce, kendi kendine söylene söylene ayağa kalktı ve tahtada yazan tepkimeyi çözmeye başladı. Daha doğrusu sadece tahtayla bakışıyordu. 2 dakika boyunca öylece dikildi. Arkadaş grubunda 3. sınıf olan tek kişi olmak işte bu konuda hiçbir işe yaramıyordu. Ortak dersleri olduğu kimseyle konuşmuyordu, bu yüzden soru için yardım edecek kimse de yoktu. En sonunda hoca tahtayla olan bakışmalarını böldü.
"Çözecek misin artık yavrum?"
"Hocam.. Yok..."
"Otur. Ben çözüyorum bunu da, iyi dinleyin. Bu tepkime suda..." bla bla bla... Eiji'nin hiç soru çözesi yoktu. Özellikle kimya. Sabırla zilin çalmasını bekledi. 3 saniyede bir tahtanın üstünde asılı duran saatle kurdukları göz teması arkadaşlıklarını ileri bir seviyeye taşımıştı. Sonunda zil çaldı. Hemen Yula'nın dersinin olduğu sınıfa koştu ve çıkmasını bekledi.
Yula, her zamanki gibi kafası telefona gömülü şekilde sınıftan çıktı. Eiji'ye aldırış etmeden dolaplara doğru yürüdü. Yula'nın konuşmayacağını fark edince sessizliği bozdu.
"Seminer olacakmış son 2 ders."
Yula dolabını açıp kitaplarını yerleştirdi. Kafasını telefondan kaldırmadan dolabı geri kapadı.
"Böyle telefona bakmaya devam edersen ka-"
Ama Yula onun sözünü böldü, telefondan kafasını kaldırmadan tabii...
"Öyle mi kanka, neyle ilgiliymiş?"
Düz bir yüze sahip olsa da Eiji'yi gıcık etmekten içten içe bilinemez bir zevk alıyordu.
"He-? Hee bilmiyorum ki, yazın okulda katılabileceğimiz etkinlikler falan düzenleyeceklermiş galiba. Kurslar falan. Anlamadım ben de"
"Tamam." Eiji'yi iplememeye devam etti. Eiji'nin siniri bozuldu ama alışık olduğundan çok da aldırış etmedi.
Öğle arası olduğundan yemekhaneye gittiler, yemek sırasında bekliyorlardı. Yula, Eiji'nin anlattığı şeyleri dinliyor gibi yaparken bir yandan gözleri kuzeni Stella'yı arıyordu. Havanın sıcaklığının bunaltıcılığı yetmezmiş gibi üstüne yemekhanenin her zamanki gürültüsü ve ona ek olarak Eiji'nin anlattığı, bitmek bilmeyen olaylar zaten kuzenini kalabalıkta göremeyen Yula'nın üzerindeki bunaltının etkisini arttırıyordu.
Sonunda Stella onu fark etti ve yanına gitti. Yemek sırasında bile telefona bakan Yula, Stella'nın geldiğini fark etmedi. Akşama kadar Tiktok videoları izlediği telefonun aniden elinden alınmasıyla hayata geri döndü, telefonu elinden kimin aldığına bakmak için kafasını kaldırdığında yaklaşık 2.5 saat boyunca aynı pozisyonda, kambur şekilde telefon ekranına bakmaktan tutulan boynunun verdiği acı onu acıyla inlettirdi. Evet, değişik bir tepki ama Yula'nın bu tavrına da alışıklardı; bu yüzden tepki vermediler. Ama alışık olanlar sadece Eiji ve Stella'ydı, yemekhanede bulunan öğrenciler ve çalışanlar değil...
"AAAHHHHH!!! BOYNUUMMM AAAHHAHAHHH!!"
Herkes kafasını çevirip o dinozor kükremesinin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. Sırada olmayanlar 5 saniye sonra geri önlerine dönüp konuşmalarını devam ettirdi, sırada olanlar da sessiz kalmayı ve yan yan bakışlar atmayı tercih etti.
"Lan, iyi misin?" Bu tepkiyi Eiji de beklemiyordu. Zaten hemen arkasında olduğundan bir adım daha yaklaşıp ellerini Yula'nın omzuna koydu. İyi olduğundan emin olmak istiyordu. Omzuna pat pat yaptı.
"Offf... boynum acıdı- Ahh-! KAFAMI KALDIRAMIYORUM EIJI"
Stella ciddiye almayıp kahkahalar içinde boğularak güldü. Eiji'ye de komik geldi ama kızmasın diye gülmedi.
"Noldu- Ya nasıl becerdin bunu a**? Dur, kıpırdama." Boynunu incitmiş olma ihtimali onu streslendirdi. Eiji, Yula kafasını hareket ettirmesin diye kafasını ellerinin arasında tuttu. Saçları yumuşacıktı. Normalde Yula kimsenin saçlarına dokunmasına izin vermezdi ama o anda izin vermekten başka seçeneği yoktu.
"YA-!! Kafamı kaldırabilsem var ya, çok pis pataklardım seni."
Eiji, Yula'yı yemek sırasından çıkardı ve kenara geçtiler. Yula kafası eğik yürürken Stella çaktırmadan fotoğrafını çekti.
"Bi' 4 yıl daha gülerim buna."
