"Dediği karşısında donup kaldım. Ağzımda birşeyler geveliyordum ama sesim çıkmıyordu. Sadece Bal rengi gözlerine kitlendim. Bir dakika ne oluyor? Kalbim hızlanıyor, heyecanlanıyorum. İçimde garip bir his var. Neler oluyor! Ulu Tanrım sen yardım et b...
Selam! Ben Pera. Açıklamayı okuduysanız nasıl biri olduğumu az çok bilirsiniz. Hayatta en çok istediğim şey bir dedektif olmak. Bazıları bu düşüncemi saçma gbuluyor, "neden dedektiflik?" Bu soruları hep duyuyorum. Küçükken çocuklar normal oyun oynarken ben hep bulmaca çözerdim dedektiflik oyunları oynardım. Ve hayali gerçekleştirdim!
Liseyi okudum ve dedektiflik yani polislik için staj vaktim geldi. İki seçenek var biri İstanbul diğeri ise Balıkesir. Açıkçası balıkesire gitmeyi kimse istemez. Evet balık esir çok güzel şehir. Ama polisler için pek iyi imkanları yok. İstanbul ise en iyisi, orası polislik için çok rahatlık sağlayan bir şehir. Umarım puanımı İstanbul'a tuttururum.
Bunu düşünürken acaba sonuçlar açıklandı mı diye düşünüp sisteme girdim. Ve evet açıklanmıştı. Sonucu görünce çığlık attım. Odama doğru gelen hızlı ayak sesleri duyuyordum. Hızla odamın kapısı açıldı, gelen annemdi. "Noldu kızım! Bişiy mi oldu! Niye bağırıyorsun!"
Size ailemden bahsetmeyi unuttum. Babam inşaat holdinginde CEO ve annem ise özel ingilizce öğretmeni. Durumumuz iyi, dublex bir evde oturuyoruz ve ailem katı bir aile değil, istediğimde izin verirler ayrıca bana çok düşkündürler zaten annemin odaya giriş şekli ile anlamışsınızdır.
"Anne.." annem daha da endişelendi "ya ne oldu kızım anlat bayılacağım şurada" annemin rengi atmıştı. İstemsizce "Stajım balıkesire çıktı." Dedim annem şaşırdı. "Olsun minik kuzum" saçımı okşamaya başladı. "Sen daha iyilerine layıksın, fakat bazen karşımıza böyle zorluklar çıkabiliyor. Senin orada başarılı olacağından eminim. Ben sana güveniyorum"
Gülmeye başladım. "Şakaa! İstanbul'a gidiyorum!" Hadi ama bana öyle bakmayın. Siz olsaydınız sizde böyle bir şaka yapardınız değil mi? Birkaçkez sevinçle zıplayıp annemin boynuna sarıldım. Annem donup kalmıştı ve oda gülmeye başladı."gerçekten mi!"
Bu bağırışmalarımızı duyup odaya babam telaşla geldi. "Ne oluyor tatlım?" Ona gülümseyerek baktım. Yüzümde güller açıyordu. "Dur bir dakika. Yoksa İstanbul'a mı?" Evet diye bağırıp babama sarıldım. Babamda bana sevinçle sarıldı. Arkadan annem geldi ve ailecek sarıldık.
Babam, "bunu başaracağını biliyordum canım kızım!" Dedi. Babam bir an duraksadı ve "dur bir dakika. Biz hala niye buradayız? Hadi koşun hazırlanın, bunu kutlamamız gerek! Şöyle lüx bir restauranta gidelim ve ailecek güzel bir ziyafet çekelim ha?" Ben heyecanla kafamı sallarken annem "yess bu süper olur! Canım kızım seni. Çok seviyorum!" Dedi ve alnımdan öptü. Ve duraksadı. "Ne giysem acaba?" Deyip odadan çıktı.
Annem modasına çok düşkün bakımlı güzel bir kadındı. Tabii babamı da es geçemem. 48 yaşında olmasına rağmen kaslı,uzun ve yakışıklı bir adamdır.
Dolabıma şöyle bir baktım. Kutlamaya gidiyoruz. Nasıl birşey giysem? Abartı mı? sade bir elbise mi? Kot pantolon mu? Yok artık kot pantolon giyecek halim yok! Bu özel bir yemek. Bunları giymeye karar verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
