Need You Now

Chapter 1

"Natalie δεν ήρθε ακόμη η μαμά σου;" ρώτησα την μικρή καθώς είχε ώρα που σχόλασε το μικρό τμήμα του μπαλέτου.

"Όχι" είπε και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της.

"Μην στεναχωριέσαι, αγάπη μου. Θα έρθει. Δεν σε ξέχασε" την παρηγόρησα παίρνοντας την μια αγκαλιά.

Αποκλείεται να την ξέχασε η Emily. Πάντα είναι στην ώρα της. Μπορεί να συνάντησε κίνηση.

"Nata;" μια φωνή ακούστηκε και αμέσως μετά μια επιβλητική παρουσία στεκόταν πάνω από τα κεφάλια μας.

"Θείε Leo!" είπε η Natalie ενθουσιασμένη κι αφού βγήκε από τη δική μου αγκαλιά, έπεσε πάνω στον άνδρα.

Σηκώθηκα όρθια καθώς ήμουν καθισμένη στα γόνατα και γύρισα το κεφάλι μου.

Ένας απίστευτα γοητευτικός άνδρας στεκόταν απέναντι μου κι έπρεπε να σηκώσω το κεφάλι για να δω το πρόσωπο του, καθώς ήταν αρκετά ψηλότερος.

Τα καστανόξανθα μαλλιά του ήταν ελαφρώς ανακατεμένα, τα καταγάλανα ματιά του με κοιτούσαν έντονα. Τα γένια λίγων ημερών του πρόσδιδαν πόντους γοητείας.

"Δεσποινίς White" είπε και τα χείλη του στράβωσαν σε ένα μικρό χαμόγελο, "Leonardo Collins, αδερφός της Emily" συστήθηκε και άπλωσε το χέρι του για χειραψία.

"Scarlett White" συστήθηκα με τη σειρά μου και έπιασα το χέρι του.
Όλο το κορμί μου ανατρίχιασε στην επαφή και το τράβηξα λίγο απότομα, προκαλώντας του ένα ειρωνικό χαμόγελο.

"Η αδερφή μου αδυνατούσε να έρθει, έτσι έστειλε εμένα" δικιολογήθηκε και εγώ απλά κούνησε καταφατικά το κεφάλι μου.

"Καλό απόγευμα δεσποινίς Scarlett" μου είπε η Natalie και μου χαμογέλασε.

"Καλό απόγευμα, γλυκιά μου. Σε περιμένω αύριο" της είπα εγώ και την αγκάλιασα.

"Χάρηκα για την γνωριμία, δεσποινίς White" είπε αυτή τη φορά ο κ. Collins.

"Παρομοίως κ. Collins" του είπα και έπειτα από αυτό έφυγαν.

.

Μόλις μπήκα στο διαμέρισμα, ο Rox, το σκυλάκι μου όρμηξε πάνω μου και γέλασα.

Ο ήχος της τηλεόρασης ήρθε στα αυτιά μου και η μυρωδιά από πίτσα στη μύτη μου.

"Noah;" ρώτησα καθώς κρέμασα το παλτό μου.

"Ήρθε η αγαπημένη μου αδερφούλα;" ρώτησε και με αγκάλιασε.

"Πώς κι από εδω;" τον ρώτησα και έπεσα στον καναπέ.