Evet,evet oydu.Yeşil gözlı,zombi adam.Aslımda başta biraz korktum,somra yüzünü inceledim,aslında bizden hiç bir farkları yokmuş.
Emily:Şey,e merhaba ben Emily :)
Ed:Emily,..
Şaşırmıştım , konuşamıyordu , bir şey anlatmaya çalışıyordu ama anlamıyordum.İsmimi tekrar ediyordu.İçeri davet ettim ama gelmedi niye diye sordum ama anlamadı galiba.
Telefon çaldı.Arayan Cloe'di . Biraz ürkmüştü galiba telefon sesinden hoşlanmıyor olabilir. Telefonu açmadım.Elini bana uzattı ve başıyla benimle gel işareti yaptı. Korktum aslında,bu kadar da çabuk güvenemezdim ona. Şehirde herkes onlara düşman. İşte şimdi kötü durumdaydım. Elini çekip gitti.
Ed'in ağzından:
Bunu nasıl düşüne bilirdim ki, herşeyi atıp benimlemi gelecekti ? Oh,hayır Ed tam bir aptalsın. Sen cansız,duygusuz herifin tekisin! Kahretsin niye insan olamıyoruz ki? Bu kadar mı kötüyüz. Duygusuz olmak kötü birşeymiş , ben de sevinirdim buna! Şimdi ne yapacağım? Şehire geri dönemem ama köye de gidemem. Ne olursa olsun onu tekrar bulucam!
Aradan 1 hafta geçti ve ben şehire gitme kararı aldım. Köyde kimse bizim yeniden insan olacağımıza inanmıyor. Bunlar ne biçim insanlar! Lanet olsun insan mı dedim ? Biz duygusuzun tekiyiz! Onu ne kadar özlediğimi anlatamam Bir dakika, ben ben gerçekten kötü hissediyorum! Aman Tanrım sevinicekmiyim ağlayacakmıyım bilemedim ! Hemen Emily'e anlatmam gerek. Ama nasıl ? Doğru düzgün konuşamıyorum bile. Ne olursa olsun onu bulmam gerek.
Emily'nin ağzından:
Herşey berbat! Ona nasıl aşık olurum ! O duygusuz , hissetmiyor.Tanrım,!
Balkona çıktım ve onu gördüm.İsmini bile bilmiyordum ama kesin oydu bir dakika ya o değilse ? İnsanlar beni deli sanar ! Gidip onu bulmalıyım.
