Aylar geçmişti Hevi artık okuluna alışmıştı.Dersleri de baya iyidi.Baver'e olan aşkı da aylar içinde artmıştı.Hep dua ediyordu Baver baksın diye bir sürü mesaj atmıştı ama Baver hiçbir mesaja bakmamıştı.Ama Hevi isminin hakkını veriyordu asla umudunu kaybetmiyordu.Ümit etmek Allah'tan, ümitsizlik şeytandandır nede olsa.Hep şöyle dua ederdi Hevi
"Rabb'im onu bana hayırlısı ile nasip et,hayırlı değilse bile hayırlı kılıp nasip et ve hayırlısını bana kokaylıkla nasip et..." Sevenler bilirler ki "Allah'ım eğer hakkımda hayırlı değilse onu gönlümden al derken bir yandan da İnşâAllah hayırlısı odur." diye dua etmek sevdanın,aşkın en temiz en saf halidir.Hevi işte böyle seviyordu Baverini.
Baver'in bir sevdiği olup olmadığını bilmiyordu ama yaptığı araştırmalar olmadığı tezini doğruluyordu.Ya da belki de Hevi buna inanmak istemiyordu.Asla Baver'den bir beklenti içinde değildi.Onu sevmesini beklemiyordu,sadece ona olan sevgisini bilsin istiyordu.Zaten Baver'den böyle bir şey istemek ona haksızlık olurdu.Netice de onunda kendine göre bir hayatı vardı ve Hevi'den haberdar bile değildi.Bu hikayede Baver de en az Hevi kadar masum ve suçsuzdu.Ama Allah var Hevi Baver'i hep çok masum sevmişti,asla içinde olduğu durumdan şikayet etmemişti,ilk gün yüreğine bıraktığı o sım sıcak hisle seviyordu Baverini.
Hevi üstüne düşeni yapmış umut etmişti,Baver'e de bu aşka inanmak kalıyordu.Ve bütün ipler kaderin elindeydi.
Hevi bir iki haftadır kendini çok kötü hissediyordu.Sürekli içinde bir ölüm korkusu vardı ölücekmiş gibi hissediyordu.En son bunu içinde tutamayıp Kübra'ya söylemişti.Kübra kızınca da Hevi "Ben olmasam bile biri ölücekmiş gibi hissediyorum."dedi ve hisleri Hevi'yi yanıltmıyordu.
Haftasonu 21.10.23 tarihinde cumaretsi günü amcası gile gitmek için hazırlandı bugün orda kalıp biraz kuzenleri ile vakit geçirip kafa dağıtmak istiyordu Hevi.Saat 16.40...
Annesinin acı feryatları ile kendini dışarı attı Hevi.Herkes başlarına toplanmıştı,aman Allah'ım bu da neydi,ne oluyordu.Annesi abisinin adını söyleyip ağlıyordu.İnsanlar annesini teselli etmeye çalışıyordu.Kimi yoğun bakımda diyor,kimi ise " Allah'tan geldik Allah'a gideceğiz." gibi sözler söylüyordu...
HEVİ'DEN
Ne diyordu bu insanlar ne saçmalıyorlardı.Abim ölmüş olamazdı,daha dün mesaj atmıştı Hevisine,1 hafta sonra gelecekti.Ne demek öldü ne demek "abin öldü" ölemezdi abim ölemezdi.O beni yalnız bir başıma bırakmaz,yapmazz.
Annem ve babam çıkıp gittiler ne olduğunu öğrenmek için.Bir başıma kaldım o kalabalığın içinde kimse sakinleştirememişti beni.Sakinleştiremezlerdi de zaten,yüreğim yanıyordu,günlerdir yüreğimde hissettiğim o soğuk ölüm hissi abimin ölümüymüş,bilememişim.Aptallık edip sürekli arayacağım diyip diyip aramadım.
YAZARDAN
Babaannesi geldi yaşlıydı oldukça Hevi'nin başını dizine koyarak teselli etmeye çalışıyordu.
"Negirî keça min, negirî Hevi min, Binêre, li ber çavê min bavê min kuştin, lê min gotinek negot, sebir bike keça min, sebir bike." babaannesi bir andan Hevi'ye bu sözleri söylerken bir yandan da ağlıyordu.Hevi daha çok ağlamaya başladı.Zordu çünkü yürek yanarken sabır diyip susmak.Yengesi 3 çocuğu ile içeri girdi Hevi yüzlerine bakamadı ne diyeceklerdi bu çocuklara,nasıl söylenirdi ki böyle bir şey.Hevi yengesine sarılıp doya doya ağladı.Ardından kuzenleri Hevi'yi ordan alıp başka odaya götürdüler.Hevi abisinin duvarda asılı resmine bakakaldı uzunca artık ağlamıyordu şoka girmişti resmen.Bu kuzenlerini daha çok korkutuyordu zor bela dışarı çıkardılar Hevi kapıda gördüğü dayısına koşup ona sığınıp ağladı.
En uzun gece o geceydi Hevi içinde ailesi içinde geçmek bilmiyordu.Zaman bile o çocuklara karşı mahcuptu,yelkovan bile yer değiştirmekten utanıyordu.Ölüm haktı herkes bir gün ölecekti ama abisi daha çok gençti ölemezdi.Sabaha kadar ağladılar.Koca 3 gün boyunca cenazenin gelmesini beklediler.Hevi kabullenemiyordu abisine "Cenaze" demelerini kabullenemiyordu onun bir adı vardı onun adı "Fatih" ti,cenaze ne demek.Hayat işte bu kadar anlamasız anlamıştı Hevi,öldüğünde senden alınan ilk şey ismindir,sonra herşeyin gayet açıktı bu.
Koca 3 gün geçmişti.
Gelmişti abisi Hevi ve ailesi abisini görmek için morgda beklediler o saatler neden geçmek bilmiyordu,insanlar neden buraya doluşmuştu anlamıyordu Hevi ama bildiği tek şey abisinin ölmediğiydi.
Sıra geldi ve Hevi abisini görecekti.
HEVİ'DEN
Kapının açılmasıyla ablamla içeri girdik.Yüzüme vuran sıcak buhar ve sabun kokusu ile irkildim.Aman Ya Rabbi oda neydi.Abiii....
Boğazımda ki düğümler çözülmüyordu koştum abime doğru koştum ama tuttu beni amcam.Ela gözleri daima ışıldardı neden böyleydi şimdi,neden her zamanki gibi gülmüyordu ve neden bana sarlmıyordu.Abim ölmüştü.Yüreğimdeki korla veda ettim abime,ilk defa bana doğrular söylendiği için kızgındım,ilk defa bana yalan söylesinler istemiştim ama olmadı.Abimi orda bırakıp çıktım ve hayatım boyunca bunun için asla kendimi affetmeyecektim.Hiçbir zaman...
YAZARDAN
Hevi çıktığı gibi göz yaşları ondan habersiz akmaya başladı.Sabahtandır yalan olduğunu düşünerek ayakta duruyordu ama yalan değildi gerçekti.En az ölüm kadar gerçek.Hevi bir yandan babasına baktı koca Bahoz Ağa devrilmişti 3-4 günde,annesi perişandı,yengesi solmuş bir gül gibiydi.Morgdan çıkarılınca yolda gördüğü abisine sarılıp yüreği yana yana ağladı Hevi.Abileri,canları,ilkleri onları bırakıp gitmişti.
Arabalara binip eve geldiler Hevi artık ağlamıyordu ama konuşmuyordu da kimseyle,tepkisizdi.Dayısı onu arabadan indirip yengesine teslim etti.Hevi ayakkabıları çıkarması gerektiğini unutacak kadar şuursuzlaşmıştı,çünkü bu acı onun omuzlarına ağır geliyordu.Gerçi bu acı hepsine ağır geliyordu.
Hevi'yi uyutmaya çalışsalar da Hevi hemen uyanmıştı.Halası onu ve abisini alıp dedesi gile götürmüştü.Öylece duvara bakıyordu Hevi sessiz,sedasız,tepkisiz.Asla bir duvara bakıp saatlerce düşüneceğini hayal etmezdi çünkü o hep hêvîyane olmuştu.Ona göre en olmadık anda bile umut vardı o yüzden hiçbir şey ona boş duvar izlettiremezdi,ta ki bugüne kadar.Hevi'nin aklından abisi ile geçirdiği günler geçti,ona kocaman sarılıp,onu öpüp kokladığı,şakalaştığı günler...Şimdi artık hiç biri bir daha yaşanmayacaktı.Hevi imamın "Es-Sela" sesiyle irkildi.Kulağını verdiği salada birden abisinin adı geçince dünyası başına bir kez daha yıkıldı Hevi'nin.Ne yani abisi gitmiş miydi?
Şairin "Bir ezanla geldin,bir sala ile gideceksin ey insanoğlu." dediği nokta tam olarak burasıydı.Hevi kendini tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağladı.Yüreği,ciğeri sökülene kadar ağladı ve hemen halasıyla mezarlığa gitti.Hevi normalde mezarlıklardan korkardı ama şimdi koşa koşa geliyordu.Çünkü sevdiği,abisi,vardı orda o,onu her türlü kötülükten korurdu biliyordu bunu.Abisinin mezarının başına oturup ağladı.Elini attı ama avuçları toprakla doldu,abisi ilk defa Hevi'nin ona uzattığı eli tutmamıştı ve Hevi ilk defa ona kırgındı bunun için.Halası onun bu haline dayanamayıp Hevi'yi de alıp mezarlıktan çıktı.Hevi yol boyunca halasına abisinin ona attığı en son mesajı,o son halini anlatıp ağladı.Eve vardıklarında halası Hevi'yi uyuttu.Hepsi için çok zor bir gün olmuştu.
...
1 AY SONRA
Taziye bitmişti üzerinden de bir ay geçmişti ama onlar normale dönemiyorlardı.Hepsinin canı çok yanıyordu hemde her geçen gün bir öncekinden fazla.Çocuklar için herkes ayakta durmaya çalışıyordu ama zordu hemde çok zordu.Ama elden ne gelir ölüm haktır herkes ölücek evet ama onun gidişi biraz erken olmuştu bu çok can yakıyordu.
Eeeeeevvvvveeeettttt up uzun bir aradan sonra bölüm geldi.Benim için yazması zor bir bölüm oldu umarım siz okurken keyif alırsınız.Yorumlarınızı bekliyorumm.
Allah'a emanet olunn...
