~~~ထပ်မံ၍အတိတ်နေ့များဆီသို့...~~~
"ဟယ်လို ဟယ်လို Marc "
"ကျစ်...ဟျောင့် မင်းလမ်းကိုဘယ်လိုလျှောက်နေတာလဲ"
"ဟ်ို...Sorryပါနော်။ ငါမမြင်လိုက်လို့ ။"
ဟ...တောင်းပန်တာကလည်းအကြောကြီးနဲ့ပါလား။
"ဟေ့ ဒီမှာ"
"ဟင်..ဘာလဲ။ အအေးပြန်ဝယ်ပေးရမှာလား။ ခဏလေးတော့စောင့်ပေးနော်။ ငါ့ပိုက်ဆံအိတ်ပါမလာလို့ ရှူးး"
ဘယ်လိုအူကြောင်ကြားလဲဟ။ သူ့ကိုလည်းကြောက်နေတဲ့ပုံစံမရှိ။ စကားတောင်သူမေးမှပြန်ဖြေနေတဲ့အကောင်ပေါက်လေး။ Perth သူ့ဘေးကတယောက်ကိုကြည့်ပြီးမသိစိတ်ထဲမှာတော့အသဲယားနေလေသည်။ ဆံပင်အုပ်အုပ်၊ မျက်လုံးလှလှ၊ နှာတံချွန်ချွန် နဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးလုံးလေးတွေ။ Perthတယောက်အတွေးထဲနစ်မြောနေပြီးနှုတ်ခမ်းကပြုံးနေမိသည်မှာအသေချာပင်ဖြစ်သည်။
"ဟျောင့် ရော့ အအေးဖိုး"
"ဟမ်...ဘာ ဘာဖိုး"
"ခုနကမှောက်သွားတဲ့အအေးခွက်ဖိုးလေ ရော့။ ငါအတန်းတက်ရအုံးမှာမို့လိုက်မဝယ်ပေးတော့ဘူးနော်။ရတယ်မလား။"
သူ့က်ိုသိတဲ့ပုံလည်းမပေါ် ၊ အအေးဖိုးဆိုပြီးပါပေးနေသည့် ထိုလူ့ကိုကြည့်ရင်းအသဲယားလာသဖြင့် ဆံပင်အုပ်အုပ်လေးများကိုထိုးဖွပေးလိုက်တော့သည်။ ထိုအချ်န်တွင်ကျွန်တော့်လက်ကိုအတင်းဖယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး မျက်စောင်းလေးဖြင့် ကြည့်နေသောပုံစံလေးမှာ ချစ်စရာအတိပင်။
"ရော့...မင်းပဲပြန်ယူထားလိုက် အဲ့ပိုက်ဆံကို။ ကလေးဆိုတော့ မုန့်ဝယ်စားပေါ့ကွာ"
"ဟမ်။ "
ပြောချင်ရာပြောပြီးထွက်သွားသော သူ့ရဲ့နောက်ကျောကိုကြည့်ပြီး၊ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးနေခဲ့သော ကောင်လေးတယောက်ရှိနေခဲ့သည်။
"Chi ဒီနေ့အဆောင်တွေနေရာခွဲပေးမှာတဲ့ သိလား။ ငါနဲ့ မင်းနဲ့ တခန်းထဲကျရင်ကောင်းမယ်ကွာ နော်။"
"အင်းနော်။ ငါလည်းလူသစ်တွေနဲ့မနေချင်ဘူး။ ငါတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်တခန်းထဲရပါစေ။"
