Uzak

9

Bazen çok konuşur gevezelik yaparım ben ah! şimdi düşünüyorumda zaten ne geldiyse başıma gevezeliğim yüzümden geldi. Bazense sadece susarım, benim karakterimi tam olarak anlayamazsınız. Şimdi öyle bir dönemdeyim ki, sanki içimde bir şeyler bana değişmemi söylüyor fakat bir sebepten olmuyor değişemiyorum. Kendimi insanlardan nefret eden biri gibi tanımlasamda diğer bir yanım öteki durumlar hariç.. diğer yanımda insanları seven, sevecen birisi var. Neyse ki, şu ve ya bu sebeple benim öldüğümü duysalar sevinçten dört köşe olacak kişilerin benden daha çok yaşamasına üzülürüm. Ama elbette kendimi çok övüyor gibi gözüksemde aslında ne ben kendimi tanıyabildim ne de insanlar beni tam olarak anladı. Neyse şimdi yine gevezelik yaptığımın farkındayım. Aslında övülmek herkesin hoşuna gidiyor benimde gidiyordu bir vakit ama şimdi övülmek bile bana çok yapay geliyor. Yani sevilmekten bahsediyorum ben kendimi sevmedikten, övmedikten sonra ne anlarım başkalarının sevgisinden? basit biri değilim aslında oldukça zor biriyim evet anlaşılan azda olsa kendimi tanıtabildiysem ne mutlu bana. Insanlar kolay biri olduğumu soylesede çok zor biriyim. Belkide kendime duyduğum saygıdan öteye geçmiyordu bunca şeyler karakterimin derinliklerinde hep bir canavar yatsada kendimi epeyi yorgun biri olarak tanımlarım. Yorgunum evet sanırım bu çok basit bir yargıdan ibaret fakat yorgunluğumun sebebini tam olarak tanımlayamıyordum her şey bana çılgınca geliyordu. Kendime acımıyorum artık bu durumu kabullenmiştim. Her şeyin anlamını yitirdiği şu son dönemlerinde kimseden bir şey beklemiyor hatta kendimide yargılamamakla birlikte hayatımın elimden kayıp gitmesine kayıtsız bakıyordum. Söyleyin bana aziz dostum sizler kendinizi neden bu kadar kasıyorsunuz? zaten sonunda ölmeyecek miyiz? şu soruya hemen cevap vermeyin biraz düşünün gerçekten hayat bu kadar ömemli mi? yoksa biz mi ona çok fazla anlam yükledik? evet hayat boş gibi gelsede aslında içten içe herkesin bir şeyler yaptığı, hayatı dolu dolu yaşamak için çaba gösterdiği doğrudur. Diğer sebepten ne denli doğru olurdu bu hayatı dolu dolu ve ya boş yaşamak? zaten sonunda ölüm yok muydu? evet sanırım biraz çok fazla yargıç gibi konuştum. Neyse ki, anlatamıyorum hissetsemde bazı şeyleri sadece kafamda canlandırıyordum. Yani bu denli basitleştirilmiş hayatta yaşamak için daha neye ihtiyacımız var? sevgiye, sadakata, bilgiye daha çok bilgiye ihtiyacımız var! ama şunu kesinleştirelim; bilgi arttıkça daha bilinçli olsakta hayata daha az hevesli oluruz. Bu çok basit bir matematiktir. Bilgi arttıkça duygularımız gittikçe kör olmaya başlar. Şunuda belirteyim siz sanmayın bilgi çok kötüdür aksine çok iyi ve gerekli olan tek şey bilgidir. Bilgi paradan bile üstündür diyeceğimde para zaten bilgidir. Yinede söylemek istiyorum bu bilgiyi eğer doğru kullanmazsak her şeyi berbat ederiz. Şu kesin ve doğru bir yanıttır. En çok neden insanların hep bir şeyler arama çabasında olduğunu, sadece doğaçlama yaşamadığını, suçu hep başkalarında aradığını merak etmişimdir. Bizler gerçekten çok garip varlıklarız hep suçu başkasında arıyoruz oysa kendi içimizde ararsak hemen neyin yanlış neyin doğru olduğunu bulurduk. Yani yine ne konuştuğumu bilmiyorum kafamdaki fikirleri yazıya döken bir insanım ben bazen kafamdaki fikirler çok acılı olsada normal olarak bazı fikirler böyle olmalıdır. Sorun şu ki, bizler bu hayatı çok ciddiye alıyoruz eğer hayatı çok ciddiye almazsak sadece yaşarsak istediğimiz şeyleri çok basit bir şekilde elde ederiz. Diğer taraftan bizler çok fazla kullanılan ve kullanan varlıklarız. Maalesef hiçbir zaman değişimi göze almayan varlıklarız