ArCen-// Bff or Bf? (BxB)

10. (final)

Cenan'in agzindan;

Sabah biraz fazla gec uyanmistim. Saat neredeyse 12.30 olacakti. Ayrica Arif yanimda degildi.

Yuzumu bile yikamadan dogruca salona girdim.

Arif salondaki koltukta oturuyordu. Ancak aglamis oldugu belliydi. Kaju ise Arif'in kucaginda yatiyordu. Kosarak yanina gidip onunde diz coktum.

"Arif, noldu sevgilim? Neden agladin?"

"Senin uyanmani bekliyordum." Yuzume bakmadan konustu.

Hizla coktugum yerden kalkip yanina oturdum. Arif'te konusmaya basladi.

"Cenan, bir kac gun once senin haberin yokken kendimde fark ettigim belirtilerden dolayi hastaneye gitmistim. Sana bunu soylemek istemedim. Sadece Emre biliyordu. Ve gece uyurken doktor aradi. Sen duymadigin icin uyanamadin." Icimi buyuk bir endise kapladi.

"Bunu benden neden sakladin sevgilim? Testlerin sonucu ne? Neyin varmis? Bir sorun mu var? Nolmus?" Ardi arkasi kesilmeyecek olan sorularim Arif'in konusmasiyla kesildi.

"Kanser. Kansere yakalanmisim. Kurtulmam pek ihtimalli gozukmuyor." Tekrardan aglamaya basladiginda bu sefer bende agladim. Arif'in dedikleri bitmiyordu.

"Yakin bir zamanda olecegim sevgilim. Bunu idrak etmeliyiz." Sahte bir gulumseme kondurdu yuzune.

"Hayir olmeyeceksin. Tam suanda hastaneye gidecegiz ve ne yapabilecegimizi ogrenecegiz. Gerekirse uzayda tedavi ettirecegim seni. Ama tedavi olacaksin." Arif yaklasip yanagima bir opucuk kondurdu.

"Sorun yok sevgilim, bir kac ay bile olsa da yine de seninle olacak. Sorun yok." dedi sanki beni rahatlatmak ister gibi.

"Arif ne sacmaliyorsun? Tabii ki de tedavi olacaksin. Yok oyle bir sey. Neden seninle en az 30 yil daha yasayabilecekken bir kac ay olmasini kabul edeyim?" Arif'in en ufak bir umudu bile yoktu. Yine de cabalamak istiyordum. Beni gecistirmek icin kafasini salladi.

                                    ---------

Arif'in agzindan;

Cenan'in zoruyla hastaneye geleli yaklasik 1 saat olmustu. Cenan bir cok doktorla konusmustu ve surekli birilerini ariyordu.

Bir kac test daha yapildigi icin kan alinmisti. Basimin donmemesi adina kantinden aldigimiz visneli meyve suyunu iciyordum.

Cenan telefonla gorusmesi bitince tekrar yanima geldi.

"Sevgilim, Almanya'da cok iyi bir doktor varmis. O seni tedavi edebilirmis. Ne dersin?" Cenan aglamaktan sismis gozleriyle konustu. Eger tedaviyi istemezsem daha da cok aglayacakti. Bu yuzden kabul etmekten baska sansim yoktu.

"Olur, sen ne istersen"

"Tesekkur ederim Arif'im, kabul ettigin icin tesekkur ederim. Bekle burada hemen gelecegim." dedi ve giderken yine birisini aradi.

Cenan gittigi anda bir anda basim donmeye basladi. Sesler karincalaniyordu. Ayaga kalkip Cenan'in yanina gitmek istedim, ancak yapamadim. Ayaga kalkmamla yere dusmem bir oldu...

-Bir kac gun once-

Yazar'in agzindan;

Arif, Emre'yle birlikte oturuyordu. Cenan provadaydi ve Arif kendini iyi hissetmedigi icin evde kalmak istemisti. Cenan onunla kalmak ne kadar israr etsede Arif izin vermemisti. Ama yanina Emre'yi gondermisti.

Arif aslinda kendini kotu hissetmiyordu. Zaten Cenan'in, Emre'yi gonderecegini bildiginden dolayi boyle davranmisti. Emre'yle konusmak istiyordu.