Sadece Biz?

Bölüm 7

GEÇMİŞTE TANITIĞIN KİŞİLER HALA KARŞINDAYSA ONUNLA GEÇİRMİŞTİRSİN BÜTÜN GELECEĞİNİ...

(PERA - SENSİZ BEN  İLE OKUYABİLİRSİNİZ BİRAZ DUYGUSAL BİR BÖLÜM .)

Jüri : "Ve son olrak birinci çiftimiz Nelişah VURGUN ve Vural KORKMAZ.Alkışlarınızla onları buraya davet ediyoruz."

Asi şaşırmıştı dans ettiği kişinin Vural olmasına çünkü onu tanıyordu ama nasıl olmuşta onu tanıyamamıştı şimdi onu bilmiyordu. Kokusunun hala baş döndürücü olduğunu düşünüyordu Asi jürinin yanına giderken.

Asi ve Vural ' a madalya , plaket ve son olarak en iyi dans çifti kupasını verdiler . Asi o sırada hemen kupayı aldı ve kaldırdı yukarıya. Çünkü Vural onun gözlerine bakmakla meşguldü. Vural , Asi ' yi bulmuş olmanın rahatlığını taşıyordu. Zaten taşımasında ne yapsın kalbinin üzerinde fransızca "ASİ" yazıyordu.Ve bunu yaptırabilecek kadar da seviyordu onu .

Birlikte fotoğraf çekildiler güzel güzel gülümsediler ve balonun geri kalan kısmında beraber gezdiler. Poyraz'ın onları izlediğinden habersiz . Sonuçta Vural Asi için çok önemli birisi .Asi eskileri düşünmeye başladı.

***3 YIL ÖNCE*** ( o zamanlar ASi kötü değildi ve babası yaşıyordu . )

Asi ve Vural beraber aile dostlarının çocuklarıydı. Vural'ın babasıyla Asi'nin babası bir işte ortak oldular sonrada aileler iyi anlaşmaya başladılar . Asi ve Vural birlikte bir tatile gittiler Fransaya. Vural onu tanıdıkça sevdi yosa ilk başta mafya babasının kızı şımarıktır kesin diye düşünmüştü. Asi ise onu çok yakın arkadaşı olarak görmüştü. Tatilde çok eğlendiler ve yaklaşık planlanandan günden 4 gün önce döndüler. Tatillerine İzmir de devam etmek istediler.

Orada çok eğlenmişlerdi ama bir gün bara gidelim diye düşündüler . Sevgili gibi davrandılar ve dans ettiler çünkü korkuyordu Asi burada başına bir şey gelmesinden o yüzden öyle bir teklifte bulunmuştu.

Oysa çok güzel eğlenmişlerdi o gece ama Asi biraz hava almak için çıkınca dışarı Vural da ona farkettirmeden çıktı peşinden sarhoş bir kızın başına her iş gelebilirdi. Asi sahile doğru yürümek istedi deniz havası herkese olduğu gibi ona da iyi geliyordu . Issız ara bir sokaktan geçerken fazladan nefes alış veriş sesi duydu Asi. Etrafına bakındı ama kimseyi göremedi iyi korkmaya başlarken bir kol onu duvara çekti. Şimdi kimse onları göremezdi çünkü depo girişine benzer bir yere çekildi Asi . Bağırmak dikkat çekmek için elinden geleni yaptı ama adam her seferinde onu engelledi .

***ASİ'NİN AĞZINDAN***

Bu adam neden bu kadar sessiz ki ? Neden yanımda biri olmadan dışarı çıkıyorsam ? Peki ben bundan sonra napıcam nasıl bakıcam ailemin yüzüne ? Bekaretini kaybetmiş bir kız olucam bu gece . Bunları düşündükçe ağlamaya başladım. Belli bir zaman sonra sakinleştim.

Bu şahısa adam bile denmez fakat başka bir sıfat bulamadım. Adam sanki benim sakinleşmemi bekliyormuşcasına yavaş yavaş üzerime yürümeye başladı. Bende hemen ayağa kalkıp kaçmaya başladım koşarak. Ama adam sanki ben kaçmıyormuşum gibi yavaş hareketlerle bana doğru gelmeye devam ediyor. En sonunda kapıya ulaştım ama ne kadar güç uygulasam da ne kadar açmaya çalışsam da açamadım kapıyı . Hemen arkamı döndüm ve o adam dibime kadar gelmiş. Şimdi bitti işim. Adam kolumdan tutup götürmeye çalıştı ama ayak diredim. Baktı olmuyor böyle belimden tutup omzuna attı beni. Çığlık atıp debelendim ama hiç tınlanmadım .