-Sevgilim Üvey Kardeşim-

-Yeni Ailemle Tanışma-

Adım Lara.Benim zaten küçüklüğüm yetimhanede geçti,uzun zaman önce beni evlatlık aldılar.Küçüktüm gerçek ailemle ilgili hiç bir şey hatırlamıyorum.Şimdi on dokuz yaşındayım.Gerçek ailemi umursamıyorum aramıyorumda.On üç yaşında annemi kaybettim ama beni evlatlık alan ailemdeki.Babam ilginç bir karar aldı yeni kişi ile tanışıp evlenme kararı.Bu olayı bana anlattı ama eğer sende istersen evlemcem dedi.Ben bunu düşünmek için dışarı çıktım.Erkek arkadaşımla karşılaştım adı Selim.Yüzü sirke satıyordu,off aslında bu sözü kullanmam geri alıyorum.Çok üzgün gözüküyordu.Nedenini sormıcam yarasına tuz basıp tekrar hatırlamasını istemiyorum.O bana "noldu bu kadar üzgünsün" dedi.Boşver aile meselesi çokda önemli değil."Sana noldu"dediğimde telefonum çaldı.Babam arıyodu.Açmak istemiyordum ama açmak zorunda gibi bişeydim.Açtığımda"acilen eve gel bana yardımcı olman lazım"dedi.Neden bu kadar acele etmem gereken şey ne?"yeni kişilerle tanışcan."uff peki geliyorum"dedim ve kapattım.Selim yakşamlar babam çağırıyo eve gitmem gerek,bay bay!Selim:seni bırakıyımmı?hayır gerek yok sende eve git diyip gittim.Yolda en iyi arkadaşım Aydanı gördüm.Aydanla selamlaştık.Ben hızlı hızlı konuşarak bize gelsene dedim.Aydan da bu kadar hızlı konuşmama şaşırmıştı"gelirim tabii ama noldu heycanlı ve üzgünsün" dedi."Tamam tamam yolda her şeyi özet bir şekilde anlatcam"anlatırken eve gelmiştik bile.Babam çok mutlu ve heycanlıydı hemde çok heycanlıydı.Yüzümde küçük tebessüm oluştu.Babam için mutluydum ama bir an önce duş almasını söyledim çünkü çok terlemişti.Bende yemekleri hazırladım Aydanda masaya taşıyıp düzenledi derken kapı çaldı.Babam daha duştan çıkmadı dicektim ama kapıyı açmaya o geldi.Tekrar kapı çaldı...