BABACIK||Hyunlix||Minsung

1~🧡

* merhaba bebeklerim yeni kurgumla geldim inanın ne yazdığımı ve yazacağımı bilmiyorum bu tamamen benim saçma hayal dünyamdan oluşan bir kurgudur birlikte görelim neler olacak önce uyarılarımı bırakayım

*AGEPLAY kurgu...
*Babacık, babacığım
*Biberon, emzik,bez
*Cinsellik
*Saçmalık
*Aklın almayacağı gereksiz şeyler
*Saçma sapan birşey işte
*Bana destek olan herkesi seviyorum.
.
.
.
.
.
.
"Hyunjin ben çok heyecanlıyım" diyerek derin bir nefes aldı Minho yüzündeki gülümseme bir an olsun silinmiyordu. Uzun zamandır
Hayaliydi birinin babacığı olmak ama uygun birini bulamamıştı. Sonunda hayallerinin gerçek olacağı o yere doğru gidiyorlardı..

"Sakin ol Minho biraz sonra kavuşacağız bebeklerimize"

"Sence güzeller midir, yada tatlı"

"Bilmiyorum gidince göreceğiz çok az kaldı"

"Ageplay hastanesiydi değil mi?"

"Evet titretme şu bacağını senin yüzünden bende sitres yapıyorum"

"Tamam hadi biraz hızlı sür"

Hyunjin gülümseyerek başını iki yana salladı. Kendide heyecanlıydı fakat Minho'nunki görülmeye değerdi. Uzun zamandır bu konu üzerinde konuşuyorlardı ve artık tamamen hazır olduklarını hissettiklerinde gerçekleştirmeye karar vermişlerdi.

"Minho, Minho!"

"Ha, efendim"

"Geldik diyorum nereye daldın hadi in"

"Ben gelmesem olmazmı çok heyecan yaptım neden bilmiyorum"

"Şaçmalama Minho görmeden nasıl olacak ilk önce bi ön tanışma yapmamız gerekiyor in hadi"

Hyunjin arabadan inerken Minho'da derin nefesler eşliğinde onu takip etmeye başladı. Mutluluğa açılacak olan kapıdan girmelerine sadece adımlar kalmıştı. Hastaneden içeri adımladıklarında güler yüzlü bir kız onları karşıladı.

"Bay Hwang ve Bay Lee değil mi?"

"Evet, merhaba"

"Buyrun şöyle geçelim bayan Minji sizi bekliyor"

Hyunjin ve Minho kızı takip ederek ilerlemeye başladılar. Burası aileleri tarafından terkedilen yada farklı oldukları için istenmeyen çocukların bakıldığı ve ilgilenildiği hem hastane hem yurt içeren bir yerdi. 18 yaşına gelen çocuklar eğer kendileride isterse onları isteyen ailelere veriliyordu tabiki iyi bir araştırma sonrası.

"Buyrun sizi içerde bekliyor"

"Teşekkür ederiz"

Hyunjin kapıyı tıklatıp açarak içeriye girdi. "Bayan Minji merhaba"

"Bay Hwang, Bay Lee hoşgeldiniz lütfen oturun nasılsınız?"

"Teşekkürler, neden burada olduğumuzu biliyorsunuz sizinle daha önce görüşmüştük"

"Evet biliyorum, ozaman size hemen bilgi vermeye başlayayım heyecanınız gözlerinizden belli oluyor"

"Lütfen biran önce halledip gitmek istiyoruz"

Hem Minho hemde Hyunjin bayan Minji'nin söyleyeceklerini sabırsızlıkla bekliyordu. Hemen sonuca bağlamak istiyorlardı aslında çünkü bebeklerini merak ediyorlardı.

"İkiside 18 yaşında Felix ve jisung çok yakın arkadaşlar ve asla ayrılmak istemiyorlar bizimde onları ayırmak gibi bir isteğimiz yok yani ikinizden biri olmaz derse diğeride olmaz öncelikle bunu onaylayalım"

"Nezaman göreceğiz" Minho sabırsızlıkla sordu. Konuşma faslının bitmesini istiyordu.

"Henüz söyleyeceklerim bitmedi 18 yaşında olmalarına rağmen fazlasıyla çocuksular bazen bebek bile olabiliyorlar tabi bazende hepimizden akllı iki yetişkin bu onlara kalmış birşey"

"Aileleri var mı?"

"Var fakat istemiyorlar, nasıl söylesem çocuklarının bu şekilde olmalarından utanıyorlar bu gerçekten çok üzücü ama ikiside buraya bırakıldığında 10 yaşındaydı bir hafta arayla bırakıldılar"

"Utanmak mı? Bir insan çocuğundan nasıl utanabilir" Minho hayret içinde sordu bu gerçekten akıl almaz birşeydi. Her anne ve baba çocukları nasıl olursa olsun onları koruyup kollamak zorundaydı ona göre, bu duyduğu gerçekten üzmüştü onu.

"Duyduklarınız sizi üzebilir ama malesef gerçek ikiside hem ailesi hemde çevresi tarafından utanılan ve dışlanılan çocuklar ve tek sebep davranışlarının ve konuşmalarının yaşıtlarına göre daha geride olması aslında bu bir hastalık değil kesinlikle değil zaten burada oldukları sürece doktor ve psikolog gözetiminde oldular bu durum sadece onların seçimi onlar büyümekten korkuyor büyüyüp anne ve babaları gibi sevgisiz birer birey olmaktan korkuyor onlar kendi istekleriyle çocuk kalmayı seçiyorlar anlıyorsunuz değilmi"

Kadın konuştukça iki adamın kalbide üzüntüyle doluyordu. Tek istekleri sevgi görmemiş bu iki çocuğa kalplerindeki tüm sevgi ve şefkati vermekti.

"Aileleri tanınmış kişiler mi?" Hyunjin hiç tanımadığı ailelerine duyduğu nefretle kaşları çatık bir şekilde sordu.

"Aslında evet ama aile bilgisi veremiyoruz malesef "

"Israr etsek"

"Malesef bay Lee üzgünüm"

"Peki başka söyleyeceğiniz bir şey var mı?"

"Aslında evet gerçi bunlar size vereceğim bilgilendirme dosyasındada yazıyor ama yinede üstünden geçeyim. Çok fazla yetişkin yiyeceği tüketmiyorlar, süt ve mama tarzı yiyecekler yiyorlar bunların marka ve bilgileri dosyada yazılı ama azda olsa normal yiyecek yedirebilirsiniz. Emzik ve biberon alışkanlıkları var onlar için olmazsa olmaz bu ikili. Şirin kıyafetleri seviyorlar yani nasıl desem onlar kendilerini bebek gibi hissetmeyi seviyorlar sevgi ve ilgiye muhtaçlar"

"Merak etmeyin bayan Minji ben ve Minho onlar için elimizden geleni yapacağız bu konuda endişeniz olmasın"

"Son olarak, bez"

"Bez?"

"Evet ikiside bebek bezi kullanıyor bunu seviyorlar biz bırakmak için uğraştık fakat istemiyorlar zaten biri ne yaparsa diğeride onu yapıyor bu yüzden birinin istemediği şeyi diğeride istemiyor"

"Anladık dikkat edeceğiz"

"Bunu yapabileceğinize emin misiniz?"

"Evet bayan Minji buna hazırız"

"Zaten bir süre denetim altında olacaksınız yani çat kapı kapınızı çalacağız mutlularmı ve onlara iyi bakıyor musunuz kontrol etmemiz gerekiyor"

"Anlıyorum bayan Minji istediğiniz zaman gelmekte özgürsünüz"

"Anlaştığımıza göre artık Felix ve jisung'un yanına gidelim"

Merhaba bebeklerim yine ben🧡