Poposu güzel: Yemin ederim Nasıl oldu Hala Aklım Almıyor Sadece bir anda beliriverdi Beklemiyordum Düşünemedim Böyle bir hata yaptığıma inanamıyorum
Sarışın çıtır: Tamam Sakin olalım Demek ki seni takip ediyormuş Ona açık mı verdik? Hatırla tae Eğer hatırlayabilirsen Bir yalanla kandırabiliriz Ama sorun ne onu bile bilmiyoruz Başımıza bela almamamız gerek
Poposu güzel: Bilmiyorum açık vermem için insan olmaması gerek O kadar dikkatliydim cidden
Sarışın çıtır: Acaba ben mi yanlış bir şey yaptım Arkadaşım olduğun için senden de şüpheleniyordur belki? Ama hayır yapmış olamam Ne zamandır etkisizim Olamaz
Poposu güzel: Sorun sen değilsin Jimin Sanırım
Yazıyor...
Sanırım sorunumuzu buldum
Yazıyor... Çevrimiçi Yazıyor...
Sarışın çıtır: Geliyorum
Poposu güzel: Bekliyorum
Sarı saçlı hızla yürüyordu. Arkadaşının şaşkınlığını hissetmişti. Epinefrin kokusu.. dedi kendi kendine.
Aynı zamanda kendi kalp atışıda artıyordu neyle karşılaşacağını kestiremiyordu. Hafif bir korku zihnine sızmışken yaklaşmıştı esmer arkadaşına. Son basamakları da çıkıp saatin geç oluşuyla kimsenin olmadığı katta yürürken duyduğu inlemeyle laboratuara yöneldi sarışın.
Esmer rahat durmayan tanımadığı beyaz tenliyi hem kendinden hem de kapıdan uzaklaştırmıştı elinde ki kesici aletle. Kapının bir anda açılmasıyla ikisininde bakışları sarı saçlıyı buldu.
"Tanrı aşkına ya ben olmasaydım kapıdan giren. Başka biri seni elin bununla görse en iyi ihtimalle atılırdın okuldan"
"Sen olmasan bu şekilde durmaya devam etmezdim zaten."
Sarışın aldığı cevaba ses etmemiş bakışlarını yöneltmişti beyaz tenliye. Baştan aşağı süzmüş, ondaki farklılığı hissetmişti. Güçlü bir aurası vardı. Lakin korkuyu hissedememişti. Beyaz tenli korkmuyordu, yalnızca esmeri ürkütmek istemiyordu.
Esmer kafasını eğerek çaresizce fısıldadı "Hyung o beni biliyormuş..."
Sarışın duyduğuyla olduğu yere çivilenmişti, arkadaşını hatta kardeşi dediği insanı kaybetme korkusu sardı tüm bedenini. Beyaz tenli karşısındaki ikilinin korkusunu hissetmeyi bırakın net bir şekilde görebiliyordu. Kampüse geldikleri gibi herkese yargı dağıtan ikili onun karşısında küçücük kalmışlardı. Ama onlara asla zarar vermek gibi bir düşüncesi yoktu. Tabii onlar bunu bilmiyorlardı. Hoş.. bilseler de hemen güvenecek kadar acemi değillerdi. Çok fazla darbe yemiş hırpalanmışlardı, en sonunda kurtulmayı yeni bir sayfa açmayı pek tabi başardılar. Lakin olanlar onlarda kalıcı bir yara bırakmıştı, ve bunun bedelini en ağır şekilde ödemişlerdi de.
"Ne düşündüğünüzü anlayamıyorum ama tahmin edebiliyorum. Küçük(?) sırrınızı öğrendiğim için üzgünüm ama benle güvende, yemin ederim."
Esmer alaylı bir şekilde hah-lamış ardından ifadesini sertleştirerek donuk sesiyle konuşmuştu.
"Sana neden güvenelim?"
"Çünkü-"
🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾
Tahminlerinizi alayım gençler? Neler oluyor????
Bir daha ki bölümlerde görüşmek üzere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
