Run Away Bride

Prologue

"What did you do Soleen! Look what you've done to the company! Akala ko pa naman pag ikaw ang mag ma-manage ay lalago ang negosyo natin but look! It's all in chaos now!"

I'm now crying in front of my dad dahil sa nangyari sa kompanya. Bigla nalang nagkaproblema at bilyon bilyon ang nawala sa amin.

"Dad I'm sorry it's my fault I didn't--

"Stop saying sorry! Hindi na mababalik ang nawala dahil sa lintek na sorry na yan! You know what? I regret na ikaw ang nabuhay sa car accident. Sana si Ellaine nalang ang nabuhay at ikaw nalang ang namatay!"

Napahagulhol na ako nang iyak sa mga oras na to. All this time akala ko naibigay ko na lahat. Akala ko tama na. Akala ko tanggap na ako nang daddy ko. I never been a favorite daughter. But I appreciated every small things they gave to me. Hindi ako naging rebelde sa kanila. Even though I love modeling, I didn't pursue it just to handle the company and without even their help or whatsoever na training. Ginawa ko yung mag isa. Pinag aralan ko yung mag isa kahit mahirap para sakin because I want them to be proud of me. But I guess until now they never value everything I do.

All I am thinking right now is how I am going to relieve myself from the stress I've received today. So I texted my boyfriend to meet up and tell everything to him. Kasi siya lang ang sandalan ko sa lahat ng problema. We agreed to meet at our favorite restaurant where we met. So nag ayos muna ako to freshen up because I look like a mess. Nang makitang presentable na ako tignan ay saka ako nagpasyang lumabas ng bahay and I drive all the way to the restaurant. I'm glad wala si dad sa sala pag alis ko dahil baka kung ano na naman ang marinig ko. When I arrived ay dali dali akong bumaba at pumasok sa restaurant and then I saw him there waiting for me. I smiled at him but all of a sudden he didn't smiled back which makes me confused.

"Pinaghintay ba kita ng matagal?" Tanong ko rito at saka umupo.

"No, kararating ko lang din" tipid na sagot nito.

"Hindi ka naman busy sa work diba? I just want someone to talk to kasi eh. Alam mo naman na ikaw lang ang mapagsasabihan ko nang problems---- he cut me off

"Hindi rin ako magtatagal. I just have to say something" aniya

"Oh what is it?" I ask.

Huminga siya ng malalim at luminga linga sa paligid saka ako tinignan ng may nanlalamig na titig.

"Let's end this Soleen"

Nagulat ako sa sinabi niya at halos hindi ma proseso sa isipan ko kung tama ba o mali yung narinig ko mula sa kaniya.

"Wait what? Did I misheard it---

"You heard it right, Soleen"

Napanganga ako sa sinabi niya.

"Are you kidding me! Wala naman tayong problema diba?" Nagtatakang tanong ko rito

"Wala nga" sagot nito.

"Then why all of a sudden are you telling this to me!" Napataas na ang boses ko.

"I'm sorry" nakayukong sambit nito.

"Sorry? For what? Do you have an affair with other woman? Did you cheat?"

"No I didn't"

"Then why?"

"I just... I just can't tell it to you, it's private and I don't want to hurt you--

"Hurt me! Eh sa ginagawa mo ngayon akala mo hindi mo ako nasasaktan?"

"I'm sorry again"

"Then why the hell is this Crest! Answer me!" 

Pinagtitinginan na kami ng mga tao dito ngunit wala akong pakialam dahil gusto kong malaman kung ano ang dahilan ng lahat ng ito.

"Ayaw mo sumagot?"

Nanatili itong tahimik.

"Okay then, one last question before everything ends".

Nag angat ito ng tingin.

"What is it?"

"Do you even love me throughout the relationship?" Lakas loob kong tanong dit.

May nakita akong emosyon sa mata na ngunit di ko mapangalanan.

"I...I'm sorry"

Napasinghap ako at malakas siyang ginawaran ng sampal. Hindi na ako nag atubiling mag tagal pa pagkatapos nun at agad na lumabas sa restaurant na nanunubig ang mata. I drove my car as fast as I can habang iyak ng iyak.

"Why is this all happening to me" naiiyak kong sambit at mas binilisan pa ang pagpapatakbo hanggang sa

*Peeeeeeeeeeppppp*