Tanıdığın kişilerin canını yakabiliceğini biliyodum ama tanımadığım kişilerin canımı yakabiliceğini düşünmezdim hiç. Gecenin bi körü peşime takılmış bi sapıktan kaçıyodum.
Bakkala gidip kendime noodle almak istemiştim kestirme yoldan geçecektim her zaman ki gibi, ama bu adam bana önce laf atmış, ben ona cevap vermeyince önümü kesip bana dokunmaya kalkmıştı. Tekme atıp kaçtığım sırada ayaklan mış benimle birlikte koşmaya başlamıştı. Şimdiyse bakkaldan aldığım iki paket noodle ve onu koyduğum poşetle berarbet koşuyordum. Poşet çok sallandığı ve sürekli bacağıma çarptığı için elimde tutulabilicek bir hale getirdim.
Bir ara sokak daha bitince, artık evime dönemiceğimi anladım. Ve yardım istemek için koşmaya devam ettim. Hangi akılla telefonumu evde unutmuştum. Paparazzilerin olduğunu gördüm. Arkama bakınca adam hala koşmaya devam ediyodu. Önüne döndüm ve paparazilerin önünde durduğu eve doğru koştum. Paparazzilerin beni tanıyacağını bildiğim için evin bahçe kapısının pervazına yaklaştım, ve oraya yaslandım yere çökmeden önce adamın koşmadığını görmüştüm ve ağlamaya başladım. Çok korkmuştum ilk defa bu kadar korkmuştum paparazziler konuşmaya, soru sormaya başlamıştı.
" şimdi ünlü zeynep sena bir anda kameralarımıza giriş yaptı. Şimdi ağlıyor nedenini bilmiyoruz koşa koşa geldi ve yere çöktü hiç bir açıklama yapmaması bizi dahada korkutuyo. "
" zeynep haım iyimisiniz bize bi açıklama yaparmısız"
" akıllarda tek soru zeynep hanım ağlayarak neden Zeyd Ateş Faro nun evine geldi bir tesadüfmü yoksa-"
Derken sözü kesildi Zeyd Ateş Faro dedikleri kişiyi tanımıyodum ismini duymuştum ama hiç gördüğümü hatırlamıyodum. Ağlamaya devam ettim, ne hıçkıra hıçkıra ağlıyodum nede sessiz bir şekilde küçük bir çocuk gibi ağlıyodum.
Bir anda koluma dokulmasıyla irkildim ama başımı kaldırmadım. Çıplak bacaklarıma daha çok sarıldım.
"Hanım efendi iyimsiniz"
Diye sordu cevap vermedim. Ağladım sadece. Havalandığımı hissettim normalde olsa bunu yapan kişiyle kavga ederdim ama garip bişekilde huzurlu hissediyodum belkide kokusu beni mayıştırmıştı.
Görevlilerin kapıyı kapattığını işittim ama kapının arkasından hala sesler geliyodu. Kesinlikle birazdan haberlerde olucaktım ama şu an da onu düşünemiyodum ya burayı görmesiydimdeydi kafam hala. Sonra olucaklar.
Bir yere bırakıldığımı hissettim ama hala dışardaydık kafamı kaldırdım evin arka bahçesindeydik çok rahat sandalyeler ve ona uyumlu bi masa da oturuyodum. Karşımda havuz ve kocaman bir bahçe benden habersiz akmaya devam eden yaşlarım durmamıştı sonra önümde diz çökmüş adamı gördüm. Elimi ellerinin arasına aldı.
" iyimisiniz neyiniz var. "
Diye sorunca olanlar aklıma geldi ve yüzümü buruşturarak gözlerimi yumdum.
"Yardım edebilirim "
Elimedki poşeti kaldırdım ve ona gösterim dolu gözlerimle. Derince bir iç çektim ve normalde ne olursa olsun tanımadığım birine anlatmicağın şeyleri anlatmaya başladım.
Derince bir iç çektim ve poşeti indirip yere bıraktım.
" film izlicektim evde ve yicek bişeyler vardı ama noodle kalmamıştı."
Dedim ve güldüm sinirlerim bozulmuştu.
" evden çıktım ve her zamn gittiğim sokaklardan bakkala doğru yüzümeye başladım aldım alıcağım şeyi ve yine aynı yollardan evime gidicektim bir adam çıktı karşıma hızımı arttırdım adamın beni süzdüğünü görünce dahada hızlandım."
Tekrar bir iç çektim ve gözlerimi adamın gözlerinden ayrıp hala tuttuğu ellerime baktım.
" adam önce laf attı duymamazlıktan geldim hızımı biraz daha arttırdım nerdeyse koşuyodum artık. Adam bir anda bileğimi kavradı"
Diyince gözlerim bileğimde duran morluğa kaydı. Hayvan herif ne kadar sıkmıştı. Oda bileğime bakmış olucakki bileğimi elinin arasına almıştı ve okşamaya başladı.
Gözlerimi gözlerine çıkarınca bileğime bakmakta olan gözlerini benim gözlerime çılardı.
"Ve sırtımı duvara çarptı"
Diyince az önce hissetmediğim sırtımdaki yanmayı hissetmeye başladım.
"Sonra bana dokunmaya çalıştı"
Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı göz yaşlarım yeni dinmişken devam etti
"Tekme attım ve koşmaya başladım oda arkamdan koştu durmadı, Durmadım. Sonra paparazileri görünce buraya geldim. "
Nefessiz kaldığımı hissedince derince bir nefes aldım.
Bir anda elimi bırakmasıyla bana sarılması bir oldu. Bende ona sarıldım tanımadığım birine bu kadar yakın hissetmem normalmiydi bilmiyodum ama sanki yullardır onu tanıyomuşum gibi hissettim. Kafamı boyun girintisine koydum ve göz yaşlarımla orayı ıslattım.
Dakikalarca öyle durduk bi kere bile çekilmedi öff demedi, sadace sarıldı ve saçlarımı okşadı. En sonunda ağlamam dinmişti belki çok sulu göz diğceksiniz ama hayır sadece çok korkmuştum ve sanki o korkumu hissetmişti adının Zeyd Ateş Fora olduğunu düşündüğüm adam bana sarılıyodu beni kucağına alıyodu ben ona güvenip herşeyi anlatıyodum arkadaşlarma bile anlatmazdım ben bazen önemli olmadığını düşündüğüm şeyleri ya da önemli olduğunu düşündüğüm şeyleri. Küçüklüğünden kalma bişeydi benim için dinlemezlerdi bende anlatmazdım. Ama o dinliyodu belki kime anlatsam aynı tepkiyi verirdi ama içimde oluşan bu kıpırtıların sebebi olabilirmiydi?
🦋🤍🦋
~BÖLÜM SONU~
Şila için yayınlıyorum bu ilk bölümüüü🦋🤍
slynurr
Bu hesap bir dünya harikası.
''''''27 Ocak 2024''''''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
¿Kimsin sen?
Short Story"Kusura bakma sanırım biraz fazla konuştum" Hiçte rahatsız olmuş gibi bakmıyordu "Sen yeter ki konuş ben seni sabaha kadar değil bir ömür dinlerim"
