Geçmişten Kalanlar 1.Bölüm

77 5 0
                                    

Evet yıllar önce ayrıldığım şehrime geri döndüm. Ben Violetta Castillo. Yıllar önce Buenes Aires'e gelmiştim. Aslında buralıyım fakat Avusturya'da doğdum. Neyse... Yıllar önce burada AŞIK olmuştum. Ama bu AŞK bana neler yaptı. Bende 6. sınıfın sonunda Avusturya'ya geri döndüm. Şu anda 15 yaşındayım. Buraya dönme sebebim ise bir müzik okuluna kabul edilmem. Adı "Studio On Beat"... Hemen bir taksiye bindim ve eski evimize gittim. Evde yalnız kalacaktım. Hemen bavulumu koyup okuluma doğru yola çıktım. Kızlarda orada olacaktı. Kızlarda kim derseniz. Biz eskiden en iyi arkadaşlarım olan Francesca ve Camilla ile hep bu okula gitmek isterdik ve anlaşmıştık. Okul hiç değişmemişti. Ve evet kızlar oradaydı. Koşarak yanlarına gittim ve onlara sarıldım.

Francesca(Fran): Siz de kimsiniz?

Ben: Fran beni tanımadın mı?

Camilla(Cami): Bu ses...

Cami ve Fran: Vilu?

Ben: Evet benim...

Fran: Çok zayıflamışsın...

Unutmadan ben eskiden biraz kiloluydum.

Ben: Evet.

Cami'nin birden suratı düştü.

Ben: Cami ne oldu?

Cami: Şey Vilu, Leon'da bu okula kaydolmuş. Ve bizim sınıfın çoğu. Hem de hepimiz aynı sınıftayız...

Ben: Sorun değil, hadi sınıfa gidelim.

Sınıfa girdik ve herkes birden bana baktı. Maxi yanımıza geldi.

Maxi: Merhaba ben...

Ben: Maxi!

Hemen ona sarıldım. Sesimden tanımış olmalı ki o da bana sarıldı.

Maxi: Vilu bu sensin!

Ben: Evet!

Birden içeri birileri girdi. Bu oydu... Leon! Yanında da Diego ve Andres vardı. Leon yanıma geldi ve gözlerimin içine bakmaya başladı. Andres yanıma geldi.

Andres: Merhaba ben Andres. Sen?

Leon: Vilu?

Ne? Beni tanımış mıydı? En iyi arkadaşlarım bile beni tanıyamadı ama o tanıdı!

Leon: Vilu bu sen misin?

Ben: E-evet.

Bana baktı,baktı ve baktı. Sonra öğretmen geldi ve ders işlendi. Teneffüs olunca koşarak sınıftan çıktım. Onu görünce güçlü olurum diye düşünmüştüm ama yanılmışım. Koşarak küçükken gittiğim merdivenlerin oraya gittim. Oturdum ama birden biri yanıma geldi. Kafamı kaldırdım ve Leon! Yanıma oturdu.

Leon: Ne oldu yine?

Ben: Yok bir şey...

Leon: Küçükkende her üzüldüğünde buraya gelirdin Vilu!

Ben: Sen de arkamdan gelirdin hep!

Leon: Evet çünkü neden ağladığını hiç söylemezdin!

Ben: Zaten hep biliyordun! Küçükkende hep böyle yapıyordun!

Leon: Tamam kavga etmiyelim. Ne oldu sana?

Ben: Sana ne?!

Leon: Bana ters davranmana gerek yok!

Ben: Kaç sene geçti? Hiç değişmemişsin! Hala meraklısın! Hem de aşırı derecede!

Hemen ayağıya kalktım ve yürümeye başladım.

Leon(Bağırarak): Sen sanki çok değiştin!!! Hala aynısın! Hiç değişmemişsin!!

Bu sözden sonra koşarak eve gittim. İlk günden bunların olacağını hiç tahmin etmiyordum. Onu unuttuğumu sanmıştım. Ama yanılmışım! Onu unutmamışım. Ben ona hala AŞIĞIM!

& 3 YIL ÖNCE &

Sonunda beklediğim gün gelmişti. Okullar açılıyor bugün! Arkadaşlarımı çok özledim! Özellikle de Fran,Cami ve Maxi'yi... Okula gittiğimde direkt onlara sarıldım. Öğretmen ise hiç beklemeden yerlerimizi değiştirmişti. Ben ve Leon yan yana oturuyorduk. Bana çok yakın davranıyordu. Sürekli beni güldürüyordu. Okuldan sonra yatağıma yattım ve düşünmeye başladım. İlk günden bunların olacağını hiç tahmin etmiyordum. Onu unuttuğumu sanmıştım. Ama yanılmışım! Onu unutmamışım. Ben ona hala AŞIĞIM!

& 3 YIL SONRA &

Leon doğru söylüyordu. Ben de değişmemiştim. Hiç bir şey değişmemişti! Herşey hala aynıydı! AŞKIM bile...

Geçmişten KalanlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin