Artık sonbaharın sonlarına yaklaşmıştık.Neredeyse yeni evimiz için bütün eşyaları tamamlamıştık.Sadece ben eksiktim o evde.Ha! Birde unutmadan canım arkadaşım Pelin.Pelinle çok uzun zamana dayanan büyük bir arkadaşlığımız var.Çocukluğumdan bu yana hep yanımda ve hep beni destekleyen tek arkadaşım.Hep birbirimizin kafa yapısı aynı çalışır.Her zaman birbirimizi koruruz.Korumadigimiz bir an bile hatırlamıyorum desem inanır mısınız?
"Asena kızım şunun ucundan tutda koyalım şu arabaya" dedi annem.Evet normalde böyle bir şeyi normal bir zamanda dese oflanıp puflanip gidicektim yanına ama şu an yeni evime taşındığım için hiç de öyle bişey olmaz.Taşınacağımız ev İzmirdeydi bizse İstanbulda oturuyorduk.İzmiri çok sevsemde İstanbulun yerini hiç bir şehir tutamaz benim için.Değil İzmir New york bile tutamaz.Neyse çok oyalandım."Asena beni duymuyormusun" dedi annem.Bi anlık dalmayla unutmuşum."Geliyorum Banu sultan" dedim anneme.Anneme böyle hitap etmeye bayılıyorum.
Neyseki her şey bitti bütün eşyaları taşıyıp hepsini hazır etmeyi başardık.Şimdi yola çıkma zamanıydı."Pelinlerin arabası mı o ?" dedim.Evet pelinler gelmişti en yakın arkadaşımla artık DAVLUMBAZ IŞIKLI evimize gidicektik.Herkes selamlaşıp sabahlaştıktan sonra hep birlikte yola çıktık.Umarım bu ev bize uğur getirir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Davlumbaz Işığı
Подростковая литератураAsena ve Pelin üniversite güzel sanatlar bölümü öğrencileridir.Eskiden beri yakın arkadaşlıkları olan bu iki arkadaş üniversite yılı kendi evlerine çıkma kararı verir.Davlumbaz ışığında sabaha kadar konuşup sohbet etmek onların en büyük hayallerind...
