Merhaba herkese. İlk kez fanfic yazıyorum umarım cringe gelmez sizlere, dilerim beğenirsiniz sıkılmayarak okursunuz.💌💋
Galatasaray oyuncularını benim bakış açımla, kalemimle tanımaya hoşgeldiniz.
💛❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tenimde hissettiğim rüzgarla açık kumral olan saçlarım bağımsız hareketle savruluyorlardı. Gözlerimden akan yaşları parmaklarımla silip nefes aldım. Göğsümde bir ağrı vardı, her nefes alıp verdiğimde batıyordu.
Burnumdan akan sıcak sıvıyı hissettiğimde kendimi kumun üstüne bıraktım. Kan aktığı yolu takip edip dudağımın kenarına kadar gelmişti.
Hıçkırıklarımı içimde tutmakta zorlanırken bulunduğum yerde tek başıma olmanın verdiği rahatlıkla gözyaşlarım benden bağımsız akmaya başladı. Yanımda hazır tuttuğum peçeteyle kanı silip kollarımı kendi vücuduma sardım.
Hayata gelmiştim ama acılarla, zorluklarla büyümüştüm. Tükendiğim ân da destekçim kendim olmuştum, bana sırt çevirmeyende yine bendim. On dokuzuncu yaşıma kadar beni sevdiğini hissettiğim kimse olmamıştı.
Tanrı en sonunda beklemediğim zaman karşıma güzel insanlar çıkarıp hayatımı değiştirmişti. Düşüncelerimi kesen çalan telefonumun sesi olmuştu. Alıp baktığımda ekranda gördüğüm isimle, istemsizce yüzümde tebessüm oluşmuştu.
Beni enkazdan çıkartıp tekrardan hayata doğmamı sağlayan, bana hem abi hemde baba olan kişiydi Erden Timur. Kendisine ne kadar minnettarlığımı ifade etsem bana yaptıklarının yanında az gelirdi.
"Kızım doktor görüşmenden çıktın mı iyi misin? Sana bizim çocuklar misafirliğe gelecekti evde bulamamışlar, endişelenmişler beni aradılar. Bu yüzden aradım seni." Duyduğumla oturduğum kumların üzerinden kalkmam bir oldu.
Dişlerimle dudağımı ısırıp aceleyle yürüdüm. "İyiyim Erden baba. İlaçlarımı eczaneden aldığım için geç kaldım şimdi hızlıca eve gidiyorum. Onlar beni beklemesinler arayayım da eve girsinler."
"Tamam canım dikkat et kendine."
Kapımın yanında bulunan küçük çiçekliğimin içinde yedek anahtarım bulunuyordu acil durumlar için Erden Babam koydurmuştu onu oraya.
Aklıma gelmesiyle Berkan'ı arayıp ona söylemeliydim. Bu soğuk havada dışarıda beklememeleri en doğrusu olurdu. Aramam hemen cevaplandığında konuştum.
"Berkan'ım çiçekliğimin içinde anahtar var onu alında içeriye geçin. Üşümeyin bak geçin eve."
"Ya kurban olurum sana yavrum. Nasılda bizleri düşünürmüş. Bak eminsin değil mi kız yanımda bulunan aç ayılar evinide yerler. Mukayyet olamam ben bunlara."
