Ay Tutulması
(I)
Kandırma kimseyi.
Başımıza ne geldiyse,
Senin bir deli rüzgâra kapılmaya çok hevesli oluşundan geldi.
Sana kalsa dünya hep aşktan yana dönüyor ya.
Bacalar aşk için tütüyor.
O aş o kapta aşk için pişiyor.
Gözlerin doluşu ve kıvrılışı dudakların hep aşktan.
Sana kalsa güneş cayır cayır, aşkından yanıyor ya.
Hayvanlar uğruna dönüyor oysa dünya.
O köpek o çocuğu kurtardı diye dönüyor.
O kuş bıkmadan her ay yeni bir yuva yapıyor diye,
O güvercin gökyüzünü çok güzel süslüyor diye dönüyor.
Çirkin ördek yavrusu kuğu olduğunu fark edene kadar dönüyor.
Bakma şimdi bana öyle.
Ne geldiyse başımıza,
Senin dünyanın neden döndüğünü bilmeyişinden geldi.
(II)
Benim dünyamsa can içim,
Sen öyle güzel gülüyorsun diye dönüyor.
Sen affetmeyi çok seviyorsun diye,
Sen bir çiçeğe elini uzatıyorsun ama koparmaya kıyamıyorsun diye dönüyor.
Sen aynalarla barışana kadar dönüyor.
Şimdi bak bana.
Gözlerinden sözlerime sızan bu aşk uğruna,
Çiçekler yüzünü güneşe dönüyor;
Ay yine yalnız kalıyor.
Parmak uçlarıma sinen bu aşk uğruna ayçiçeğim,
Sana adımla sesleniyorlar.
Benim her geçen gün biraz daha kararışım uğruna,
Sana ayçiçeği diyorlar.
Ve başıma ne geldiyse,
Senin ihanet edip adına,
Yüzünü güneşe dönüşünden geldi.
Doğrudur.
Güneş belki aşkından yanmıyor ama
Ay her gece sen biraz da ona dönesin diye güneşin ışığını çalıyor.
Ve yine doğrudur.
Benim dünyam hep senden yana,
Benim dünyam aşktan yana dönüyor.
G.
