ထယ်ယောင်းတို့ရဲ့မင်္ဂလာWine partyကြီးက
တစ်နေ့လုံးမို့ ကျယ်ဝန်းလှတဲ့ခြံဝန်းထဲရော
အိမ်အောက်ထပ်ထဲမှာပါ ဧည့်သည်ကလုံးဝမပျက်~
"လာပေးလို့ ကျေးဇူးပါ ဖြည်းဖြည်းသုံးဆောင်ပါခဗျ~"
"Nae~"
"ဦးဦး~Cakeတွေယူချားလို့ရလား~"
"ရတယ်လေ ကိုယ်ယူပေးမယ်~"
Dinnerချိန်မှာသူ့အရပ်လောက်ရှိတဲ့မင်္ဂလာcakeကြီးကို
ခွဲပြီးကတည်းက အရမ်းစားချင်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲထယ်ယောင်းအကူအညီနဲ့
ယူစားဘေမဲ့ပဝါတွေကိုမဖယ်ရဲတာမို့ စားရတာမလွတ်လပ်~
"ရလားနောနော ကိုယ်ကိုင်ထားပေးမယ်လေ~"
"ဟုတ် ကျေးဇူးပါဘဲ~"
"စိတ်ကြိုက်စားနော် တစ်ခြားစားချင်တာရှိရင်လဲပြော~"
"မရှိပါဘူး ဒါလေးချားကောင်းတယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုအနားမှာတစ်ချိန်လုံးရှိနေတာမို့
Mr.Jeonတို့သားအမိသားအဖတွေ
အနားတောင်ကပ်မရ~
"စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ~"
"စိတ်ထိန်းလေသား~"
"ဟုတ်တယ် စိတ်ထိန်းရမယ် သူ့လိုရုပ်ဆိုးကောင်ကို
ထယ်ယောင်းhyungက ကြာကြာထားမှာမဟုတ်ဘူး~"
"မှန်တယ် သူ့မှာမက်မောစရာဘာတစ်ခုမှမရှိဘူး~"
တကယ်ဆိုဂျောင်ကုက သူ့မှာဘာအပြစ်တစ်ခုမှမရှိပါဘဲနဲ့
မိသားစုတစ်ခုလုံးကမုန်းတာကိုခံနေရပြီး
လူတိုင်းဆီကရှောင်ဖယ်ခံနေရတာ~
"ခေါ်ပါသလားသခင်ကြီး~"
"အင်း နောက်ဆုံးအစီစဥ်ကိုစလိုက်တော့~"
"ကောင်းပါပြီ~"
"ဘာလုပ်ဖို့ရှိသေးတာလဲဦးဦး~"
"သတို့သမီးပန်းစည်းပစ်တော့မှာမို့
အိမ်ထောင်မရှိသေးတဲ့Omegaများ လူစုပေးကြပါ~"
"ပန်းစည်းပစ်ရတော့မယ်လေနောနော လာ~"
"နှမြောစရာကောင်းလွန်းမနေဘူးလား~"
YOU ARE READING
Pretty boy{Complete}
Werewolfဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
