street child/ bitch's son

^3^

Helülüü!

ᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟ꒳

Youngmi, zor bela da olsa hastaneye ulaştığında 'Hasta Kabul' masasında duran çalışan onu tanımıştı.

O çalışan öyle normal birisi değildi. Choi- Seo Jongmin'e çalışan birisiydi.

Jongmin Youngmi'nin buraya geleceğini bildiğinden her şeyi ayarlamıştı.

Çalışan, onu doğumhaneye yönlendirdi. Ardından Jongmin'i aradı.

"Bundan sonrası sende Se- Choi!"

Jongmin duyduklarından sonra telefonu çalışanın yüzüne kapattı.

"Görelim bakalım, el mi yaman bey mi yaman! Kim Youngmi, ecelin olacağım!"

Jongmin, ayarladığı polisleri Youngmi'nin gittiği hastaneye yönlendirdi.

Youngmi bütün bu olacakları biliyordu. En azından tahmin ediyordu. O oğlu için her şeyi yapmaya hazırdı. Ne pahasına olursa olsun!

Saatler akşam sekizi gösterdiğinde doğumhaneden bir bebek çığlığı duyuldu.

Youngmi'ye oğlunu göstermedi doktorlar.

"Sen..." dedi Youngmi yorgun sesiyle bir doktoru göstererek.

"Sen... Yeonsero'da yaşıyordun öyle değil mi? Hah, eskiden komşumdun ancak şimdi o şerefsize çalışıyorsun! Neyse, konumuz bu değil. Senden ricam oğluma en azından 4 yaşına kadar bakman. Sonuçta o şerefsiz oğlumu elimden alacak! (...) Bir de... eğer kimlik çıkartmak istersen adı Minho olsun. Olsun ki adıyla yaşasın, hep parlasın..."

Doktor, böyle bir çıkışmayı beklemiyordu.

Ancak kadının isteğini kabul etti ve küçük bebeği belli bir süreliğine evlat edindi.

O sırada Youngmi normal odaya alındı.

Ve beklenen senaryo gerçekleşti. Polisler kapıyı kırarcasına çaldıktan sonra,

"Kim Youngmi! Fuhuş suçundan ötürü bizimle adliyeye kadar gelmeniz gerekiyor!"  dediler ve Youngmi'yi bitkin olmasını umursamadan kollarından çekip yürüttüler.

Youngmi adliyeye gelip hâkim karşısına çıktığında sorulan sorular basitti.

'Neden bu işe girdin?'

Youngmi'nin verdiği cevap da basitti.

'Zorlandım. Küçükken bu işin içine atıldım.'

Youngmi istediği kadar hikayesini anlatsa da alacağı cevap yine basitti.

Hâkim de ona çalışıyordu. Bu adliye de ona çalışıyordu.

Hâkim tokmağını vurdu ve kararını açıkladı.

'Sanığın en az 20 yıl hapsine karar verilmiştir!'

Youngmi güldü. Hem de çok içten güldü.

Normalde kendi aldığı cezayla ona para verenlerin de ceza alması gerekirken yalnızca o ceza almıştı.

Youngmi bir oğlunun olduğunu söylemedi mahkemede.

Eğer söyleseydi onu da yanına vereceklerini, böylelikle oğlu hayata zaten 1-0 geride başlamışken daha da kötü olacağını biliyordu çünkü.

Bir küfür savurdu içinden, Jongmin'e, onun adamlarına ve hayata.

"Affet beni anneciğim, affet babacığım! Affet beni Tanrı'm! Ve ... Affet beni Minho! Çok özür dilerim yanında olamayacağım için!"

18 yaşında gireceği bu ceza evinden anca 38 yaşında çıkacaktı.

O zamana kadar oğluna ne olacaktı? Eski komşusu ona iyi bakabilecek miydi?

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

(Günümüz)

Kış kapıdaydı. Her an yağmur,dolu veya kar yağışı gözlemlenebilirdi.

Bu yüzden Minho'nun mahallenin çıkışında bulunan, tavanlarında iğrenç kara fatmaların ve tahta kurusu böceklerinin gezdiği, camlarında örümcek ağları bulunan o korkunç gecekonduya gitmesi gerekiyordu.

Gecekonduya midesi bulanarak girdi. Ufak, bir aralar mahalleli tarafından verilen naftalinli dolabını açtı. İçinden kalınca bir ceket ve kalın bir battaniye çıkardı.

Bunlar ona bir kış yeterdi. Gerekirse üşürdü ancak bu gecekonduda 1 gece kalmazdı.

Bu gecekonduyu tesadüfen bulmuştu. Tabii bulduğunda daha kötü haldeydi. Elinden geldiğince temizleyip içindeki çoğu kumaş parçasını kurtarmıştı. 

Dedikodusunu yapan teyzeleri izleye izleye dikiş dikmeyi öğrenmişti. Kurtardığı kumaş parçalarını dikerek kalın battaniyesini elde etmişti. 

Aslında kapıyı çarpmak istiyordu ancak gecekondu çok eskiydi ve yıkılırsa bütün böcekler sokağa yayılacaktı. 

Evini kirletemezdi. Evini asla kirletemezdi. Eğer evini kirletirse başka kalacak yeri yoktu. 

ᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟᵕ꒳ᵕ~☆ﾟ.*･｡ﾟ꒳

Helüüüü!

Yazcak bişi bulamadım... hade öptümm!!